وقف ۱۰۰ میلیاردی مجاور امام رضا(ع) برای درمان ناباروری / واقف زندگی

بیمارستان رضوی یک مجموعه درمانی متعلق به آستان مقدس علی بن موسی الرضا(ع) است که با دارا بودن بخشهای تخصصی و امکانات پیشرفته، رویای سلامتی را برای بیماران دست یافتنی تر کرده است، بیمارانی که فقط شامل  مجاوران نمی‌شود و بخش زیادی از مردم کشورهای همسایه هم برای درمان راهی این مرکز می‌شوند تا زیر سایه حضرت خورشید دوا و شفا یابند.
ماشاالله مرادنژاد، واقف مشهدی است که اخیرا هزار میلیارد ریال از اموال و املاک خود را وقف حوزه سلامت با محوریت توسعه و تجهیز بزرگ ترین مرکز ناباروری کشور در بیمارستان رضوی کرده است، او 62 ساله و دارای مدرک دکترای اقتصاد استاد دانشگاه و دارای یک فرزند دختر است و یک نوه دارد.
آنچه در ادامه می‌خوانید حاصل گفتگو با این واقف نیک اندیش است.

چرا بین تمام حوزه های سلامت، وقف ۱۰۰ میلیاردی خود را در حوزه درمان ناباروری انجام دادید؟
نیت من در این باره این بود که به سلامت جامعه کمک شود. با توجه به فرمایشات رهبر معظم انقلاب که بر بحث جوانی جمعیت تاکید داشتند و با توجه به اینکه متاسفانه روز به روز جمعیت کشور رو به پیری است و معضلاتی که این موضوع می‌تواند ایجاد کند، این موضوع یعنی جمعیت امروز به عنوان یک مساله اصلی در کشور تلقی می‌شود، بر همین اساس به نظرم رسید شاید یکی از جاهایی که می‌توان خیلی موثر بود و وقف منشا خیر و برکت باشد و بتواند به صورت مستمر به مردم خدمات ارائه کند؛ حوزه سلامت و ناباروری است. بر اساس آمار و ارقامی که منتشر شده بخش زیادی از زوجهای جوان به مشکل ناباروری مبتلا هستند و با توجه به هزینه های سنگین درمان ناباروری تصمیم گرفتم در این حوزه به اندازه توان و وسعی که دارم کمک کنم تا شاید بتوانم به حد کوچکی موثر واقع شوم.

آیا بین بستگان و اشنایان شما افرادی بودند که مبتلا به موضوع ناباروری باشند و در واقع این موضع برای شما یه جرقه ذهنی یا انگیزه  شده باشد تا چنین وقفی را انجام دهید؟
نه، الحمدلله در یک خانواده پر جمعیت به دنیا امدم و بزرگ شدم و خواهرها و برادرهایم نیز همگی از نعمت اولاد بهره مند هستند.
الحمدالله در خانواده ما بحث وقف و خیرات و مبرات نهادینه است، مرحوم دایی بنده مرحوم حاج مومن علیخان زاده، یکی از خیرین موفق و بزرگی بود که خیرات زیادی از خود به جا گذاشت که از آن جمله میتوان به مسجد امام خمینی واقع در پنجراه که صفر تا صد آن را انجام داد.
وقتی اسم از وقف به میان می آید اولین مواردی که به ذهن افراد ممکن است خطور کند ساخت مسجد و حسینیه یا مدرسه است. ابتدا خودم هم خیلی دنبال این بودم که مسجدی بسازم تا در آن نماز جماعت و مراسم مذهبی برگزار شود، اما نیازهای جامعه را که بررسی کردم به نظرم رسید ورود به عرصه سلامت و درمان ناباروری از همه عرصه ها مفید تر است چون الحمدلله به اندازه کافی مسجد وجود دارد  اما فکر کردم بحث درمان ناباروری در شرایط فعلی کشور که با مشکلات زیادی مانند کمبود بودجه و تحریم مواجه هستیم و از سوی دیگر منابع محدود و تقاضای زیاد از سوی مردم وجود دارد، با این وقف که به نام امام رضا(ع) انجام می‌شود به دولت هم کمک می‌شود. از طرفی ایجاد چنین امکاناتی در مشهد باعث تبلیغ مثبت برای شهر آقا علی بن موسی الرضا(ع) می‌شود وقتی یک نفر از خارج کشور برای درمان ناباروری به بیمارستان رضوی در شهر مشهد بیاید و به دیگران بگوید، این یک تبلیغ خوب است.

برای این وقف، به امام رضا(ع) چه گفتید و از ایشان چه درخواستی داشتید؟
من فقط از امام رضا(ع) خواستم که من را برای این کار، در مسیری هدایت کنند که هم خیر دنیا باشد و هم خیر آخرت؛ اما در قبال این کار چیزی از آقا نخواستم. هر چه دارم از ائمه اطهار(ع) است. کوچکتر از آنم که در قبال این کار کوچک چیزی بخواهم، انجام این کار، یک توفیق بود که جای شکر دارد.

هنگامی که تصمیم به این کار گرفتید، آیا دیگران شما را منع نکردند؟ عباراتی مثل اینکه این کارها وظیفه دولت است، یا مثلا چرا شما باید این کار را انجام دهید و... بخصوص از سمت بستگان نزدیک، منع و عذرتراشی برایتان وجود نداشت؟
از این حرفها قطعا زیاد بوده اما در خانواده نبوده است برعکس یکی از مشوق های اصلی من همسرم و مادرم بوده‌اند.

دل کندن از این همه مال و ثروت برایتان سخت نبود؟
چرا، طبیعی است که سخت باشد اما هنر این است که کار سخت انجام بدهیم. در قرآن هم گفته شده «انفقوا مما تحبون»، باید از چیزهایی بگذریم که برایمان دوست داشتنی است، من هم می‌توانستم برای خانواده ام خانه بهتری فراهم کنم و زندگی مرفه تری بسازم اما این چیزها گذراست. من هم این هنر را نداشتم و لطف و کمک حضرت رضا(ع) بود که توانستم انجام دهم.

زمانی که این میزان از ثروت را وقف کردید، همان لحظه اولیه چه حسی داشتید؟
بسیار آرامش داشتم و بعد از اینکه با عنایت و کمک علی بن موسی الرضا (ع) موفق به انجام این کار شدم،هر موقع به یادم می آید حس آرامش توصیف نشدنی دارم از اینکه توانستم قبل از مرگ و در زمان حیات کار خیری انجام دهم چون طبق روایتی که از پیامبر(ص) داریم وقف و انفاق یک دانه خرما در زمان حیات خیلی ثواب بیشتری از وقف انبارهای خرما بعد از مرگ دارد.

عنایت خاصی از سوی امام رضا(ع) در زندگی و کارتان شده که بخواهید برایمان تعریف کنید؟
من کشیک ششم فراشان حرم هستم و قدمت این خدمت به سال ۶۸ و ۶۹ برمی‌گردد اما مدتی بخاطر ماموریت کاری چند سالی به تهران رفتم و بخاطر حجم زیاد کارها کمتر توانستم به مشهد بیایم تا سال ۷۶ که دوباره برگشتم. طی این مدت عمر، عنایت فراوانی دیده ام هر چه داریم از امام رضا(ع) است همین که نوکری آقا را میکنم خودش عنایت و معجزه است.  دوران مجروحیتم خیلی سخت مجروح شدم و به خاطر عفونتی که موضع جراحتم کرده بود پزشکها تقریبا من را جواب کرده بودند اما مادرم به حرم مطهر مراجعه کرده بودند و عنایت و لطف امام رضا(ع) شامل حالم شد.