بی‌بصیرتی خواص، مهم‌ترین عامل تنهایی امام حسن مجتبی (ع) بود

به گزارش آستان نیوز، حجت‌الاسلام‌والمسلمین مهدی شریعتی تبار در ویژه‌برنامه تبلیغی - مذهبی حرم مطهر رضوی مصادف با شهادت امام حسن مجتبی (ع)، (بنا بر روایتی)، به بیان موضوع محنت‌های امام حسن (ع) و خواص بی‌بصیرت پرداخت و بیان کرد: در دوران سخت و مشقت‌بار امامت امام حسن مجتبی (ع) عده زیادی مانند بنی‌امیه و ایادی و عمال معاویه با ایشان دشمنی و خصومت داشتند؛ ولی عده‌ای که از دوستان امام حسن مجتبی (ع) بودند نیز به‌خاطر عدم بصیرت و آگاهی کافی گاهی در جبهه دشمن، قرار می‌گرفتند.
این کارشناس دینی افزود: در دوران امام حسن مجتبی (ع) سختی‌ها و مرارت‌های بسیاری از طرف این افراد بی‌بصیرت بر آن حضرت وارد شد و آن حضرت به‌خاطر مصلحت و عدم همراهی خواص جامعه، مجبور به سکوت در برابر دشمن بود.
وی اظهار کرد: این افراد، امام را در برابر دشمن تنها گذاشتند و زمانی که ایشان مجبور به صلح با معاویه شد، آن حضرت را سرزنش می‌کردند.
این کارشناس مذهبی عنوان کرد: برخی از خواص بعد از اینکه امام حسن مجتبی (ع) از سر مصلحت با معاویه صلح کرد، ایشان را «مُذِلُ المُومِنین» یعنی کسی که باعث خواری و ذلت مؤمنین شده، خطاب می‌کردند.
وی خاطرنشان کرد: ۱۰ سال از امامت امام حسن مجتبی (ع) معاصر با معاویه بود و بعد از شهادت ایشان نوبت به امامت امام حسین (ع) رسید و آن حضرت نیز تا زمانی که معاویه زنده بود همان سیاست برادر را در برابر او، در پیش گرفتند.
سخنران حرم مطهر رضوی اضافه کرد: واقعه عاشورا و قیام امام حسین (ع) در سال ۶۱ هجری یعنی یک سال بعد از مرگ معاویه و در زمان خلافت یزید به وقوع پیوست چرا که در آن زمان شرایط با دوران معاویه فرق کرده بود.
وی اذعان کرد: اگر انسان بصیرت داشته باشد باید تفاوت شرایط زمان را به‌درستی درک کند و بداند هر زمان اقتضاهای خود را دارد. در زمان امام حسن مجتبی (ع) شرایط به‌گونه‌ای بود که آن حضرت باید سکوت می‌کرد؛ ولی در زمان امام حسین (ع) آن حضرت با علم و دانش و احاطه‌ای که به شرایط زمان داشتند، تصمیم به قیام گرفتند. گفتنی است، مرثیه‌سرایی و ذکر مصیبت اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) با نوای ذاکران اهل‌بیت (ع)، ابراهیم قانع و احمد واعظی از دیگر برنامه‌های مراسم سوگواری شهادت امام حسن مجتبی (ع) در حرم مطهر رضوی بود.