ارادت به حضرت زهرا (س) با دوخت چادر

ابتدا در کفشداری خدمت می‌کردم و زمانی که اعلام کردند برای خیاط‌خانه حضرت به خیاط نیاز دارند فرم پر کردم و از آن موقع تاکنون به خیاطی در حرم می‌پردازم.
همه ما خانم‌ها خودمان را خدمت‌گزار حضرت زهرا (س) می‌دانیم و سعی ما بر این است تا ذره‌ای از ارادت خودمان به ایشان را در دوخت چادر‌هایی که یادگار ایشان است نشان دهیم، هر چادر‌ی که دوخته می‌شود و بر سر زائران و یا خادمان حضرت قرار می‌گیرد همراه با او به زیارت می‌رود از این حیث برای ما بسیار اهمیت دارد که با ظرافت و دقت بیشتری دوخته شود.
ارادت ما به حضرت رضا (ع) به قدری است که گاها بیشتر از ساعت خدمت می‌مانیم تا دوخت چادرها تمام شود و در اختیار زوار قرار بگیرد، اینجا خستگی معنای خودش را از دست می‌دهد و همه وجودمان مملو از عشق به این حضرات است.
حضور ما در حرم و خدمت برای زوار آقا امام رضا (ع) در واقع شروعی برای همه هفته است، توفیق خدمت به آقا برکتی است که از ایشان به ما رسیده است و به لطف ایشان زمانی که اینجا حاضر می‌شویم و به زوار و خدام خدمت می‌کنیم در واقع برکتی برای کل هفته‌مان است و با حضور در اینجا برای روزهای آینده آماده می‌شویم.
خیاطی کردن در حرم مطهر رضوی با هیچ جا قابل مقایسه نیست حتی نمی‌توانیم این حس را توصیف کنیم، بعضی روزها که پذیرشمان کمتر است ناراحت هستیم برای ما خدمت به زوار است که لذت‌بخش است و آن را هدیه‌ای از جانب امام رئوفمان می‌دانیم این‌که به ما اجازه داده شده تا خدمت گذار زوار و خدام ایشان باشیم توفیقی است که نصیبمان شده و باید از آن نهایت بهره را ببریم.
از ابتدا ورودمان به خیاط‌خانه تا لحظه‌ای که از اینجا خارج می‌شویم دعا و زیارت زمزمه می‌کنیم و با هر کوکی که می‌زنیم ذکری را بر لب جاری می‌کنیم، همه این لحظات تا زمانی که پارچه چادری به دست‌ ما می‌رسد و دوخته و آماده می‌شود یاد خدا و ائمه اطهار همراه ما است، از این رو این چادر‌ها با بقیه چادر‌ها فرق می کنند.
هر مشکلی که داشته باشیم آقا حل می‌کنند، هر کوکی که می‌زنیم نیت می‌کنیم به نام یکی تا حضرت گره گشای مشکلاتشان باشند و تا پایان شیفت خدمتی خبر می رسد که مشکلشان حل شده، هر کدام از این چادر ها تا زمانی که بر سر زوار می‌روند درد و دل‌ها و راز و نیازهای زیادی را دیده‌اند.
 

خدمت برای من شروعی دوباره است 

مهری صالحیان از دیگر خادمان خیاط‌خانه حضرت نیز از روز‌های خدمتش می‌گوید، بیش از ۲۰ سال است که خیاطی می‌کند و آرامش این روزهای زندگیش را مدیون حضرت رضا (ع) است و گفت: هر روزی که قرار است برای خدمت حرم بیایم، روز قبل را برای خودم آخر هفته تصور می‌کنم تا حضورم در حرم آغاز هفته جدید و روزهای جدیدی باشد.
از کودکی درست همان زمانی که به زیارت می‌آمدم خدمت به زوار برایم شبیه یک آرزو بود و همیشه در دلم حسرت خادم حضرت شدن بود تا این که به صورت ناباورانه‌ای خودم هم این ردای سبز خدمت را بر تن کردم و توفیق خدمت نیز نصیب من و خانواده‌ام شد.
همیشه دنبال نشانه‌ای بودم تا بدانم آقا حواسشان به من هست از همان ابتدای خدمت، اولین روز خدمتی برایم شنبه خورده بود و فهمیدم قرار است هر روز آمدنم به اینجا شروعی تازه برای روزهای دیگر هفته باشد.
در خیاط‌خانه حرم به ما توفیق خدمت‌رسانی به زوار و خدام داده شده است توفیقی که نصیب هر کسی نمی‌شود اینکه خدمت‌گزار خادمان حرم رضوی باشیم سعادتی است که نصیبمان شده است.
گاها که می‌بینم دختران کم‌حجابمان چادرهایی که ما دوخته‌ایم را بر سر می‌گذارند دلمان آرام می‌گیرد و دعا می‌کنیم که خود آقا محافظشان باشند، اینکه دختران ما با هر تفکری زمانی که به حریم رضوی نزدیک می‌شوند برای نگهداشتن حرمت این فضا با افتخار چادر بر سر می‌گذارند ما را ترغیب می‌کند تا با اشتیاق دوچندانی چادر بدوزیم و در اختیار این عزیزان قرار بدهیم.
گاها پیش آمده عزیزی از دنیا رفتند و باز هم برای خدمت آمده ام و آن ذوز را به نیابت از ایشان خدمت کرده‌ام، اگر ایمان داشته باشیم حضرت جواب می‌دهند و به این یقین برسیم در کمترین زمان ممکن ایشان حاجتمان را برآورده می‌کنند.
گاها پیش آمده عزیزی از دنیا رفتند و در شیفت خدمتی حاضر شدم و خدمت آن روز را به نیابت از ایشان انجام دادم، اگر ایمان داشته باشیم که حضرت دعاهایمان را اجابت می‌کنند و به این یقین برسیم در کمترین زمان ممکن خواسته‌مان اجابت می‌شود.
اینجا در کنار خانواده خودمان، خانواده رضوی هم داریم، خانواده‌ای که وجه اشتراکشان عشق و ارادت به حضرت رضا (ع) است.
 

تنها آرزویم خدمت به امام زمان (عج) است

فاطمه باقرپور دیگر خادمیار خیاط‌خانه حرم که به تازگی آمده است نیز از حس و حالش می‌گوید و از اجابت خواسته‌ای که هنوز هم برایش ناباورانه است، همان‌طور که از لحظه‌ آمدنش به حرم مطهر رضوی و پوشیدن لباس سبز خدمت می‌گوید اشک از چشمانش جاری می‌شود و با بغض از ارادتش به حضرت رضا (ع) می‌گوید.
یک روز که برای خواندن نماز به مسجد رفته بودم فراخوان برای خیاط‌خانه حرم مطهر رضوی زده بودند، من هم نام‌نویسی کردم و تا این لحظه هنوز هم باورم نمی‌شود که خادم حضرت رضا (ع) شده ام.
اگرچه سالیان سال است خیاطی می‌کنم اما خدمت برای زوار حضرت رضا (ع) خیلی متفاوت است، روزی که فهمیدم آقا من را برای خدمت به زوارشان پذیرفته‌اند سر از پا نمی‌شناختم، تنها آرزویم این است که خدمت به حضرت رضا (ع) مسیری باشد برای خدمت به امام زمان (عج) و بتوانم در راه ایشان نیز خدمت کنم.
زمانی که می‌بینم چادری که دوخته‌ایم بر سر دخترانمان است اشتیاقمان برای دوختن چادر بیشتر می‌شود و دلمان آرام می‌گیرد از این‌که با وجود عقاید و تفکرات مختلف هنوز زنان و دخترانمان وقتی که به حرم می‌آیند معتقدند برای نگهداشتن حرمت حرم باید چادر بر سر بگذارند، ما هم تلاش می‌کنیم تا نهایت دقت و ظرافت را برای دوخت چادرها به کار ببریم.
همه لحظاتی که یک چادر را می دوزیم از زمانی که پارچه چادری به دستمان می‌رسد تا وقتی که چادر آماده می‌شود در حال ذکر گفتن هستیم و سعی می‌کنیم چادر ها را با ظرافت بیشتری بدوزیم تا دخترانمان علاقه بیشتری به پوشیدن چادر پیدا کنند.
هر کدام از خادمان خانم حرم که چادر از ما تحویل می‌گیرند با آن چادر به زیارت حضرت می‌روند و در حال خدمت گزاری به زوار حضرت هستند چه سعادتی بهتر از این که خدمت گزار خادمین و زائرانی باشیم که هر کدام برای حاجتی می‌آیند.
 

دوختن چادر برای زوار افتخار است

نرگس قربانی دیگر خادمی است که علی‌رغم اینکه علاقه‌ای به خیاطی نداشته اما حالا خادم بخش خیاط‌خانه حرم است و می‌گوید سالهاست که قالی بافی می کنم و خیاطی را تنها در حد راسته دوزی بلد بودم و زمانی که نام‌نویسی کردم و می‌خواستند محل خدمت را مشخص کنند آن را به حضرت سپردم تا محل خدمتم هم انتخاب ایشان باشد، به مرور و با کمک همکاران علاقه‌مند شدم و خوشحالم که چادر میراث به یادگار مانده حضرت زهرا (س) را می دوزیم و در ثواب زیارت زوار و خدام نیز شریک هستیم.
دوختن چادر خودش یک توفیق است که از حضرت رضا (ع) به ما رسیده است و سعی می کنیم تا قدر این توفیق را بدانیم و خدمت گزار خوبی برای زوار و خدام باشیم.
زمانی که این جا هستم احساس می‌کنم امام رضا (ع) در کنارمان هستند، شاید در سال یک بار حرم می‌آمدم اما از زمانی که برای خدمت پذیرفته شدم و هفته‌ای یک بار برای خدمت می‌آیم تازه متوجه شدم چه روزهایی را از دست دادم و غافل از زیارت حضرت رضا (ع) شدم.