هم پیمانی پیشروان فرهنگی و اجتماعی

به گزارش آستان‌نیوز، از برگزاری نمایشگاه در مرکز همایش‌های آستان قدس رضوی متوجه می‌شوم بانی این کار، آستان قدس است و از فرهنگی و اجتماعی بودنش هم می‌شود حدس زد که سازمان علمی و فرهنگی این آستان، دستی در کار آن دارد.
نقشه جانمایی غرفه ها، محل 116 غرفه  را با نام های متفاوت نشان می دهد. شروع غرفه‌ها با رسانه ها و انتهای غرفه موسسه جوانان یکی از 13 موسسه سازمان علمی و فرهنگی آستان قدس رضوی به عنوان بانی کار است. غرفه اول و آخر درست در چپ و راست ورودی نمایشگاه قرار دارند. چرخی در غرفه رسانه ها می زنم و یک به یک در غرفه ها پیش می روم. 
 

جوانه های نوجوانانی 
حضور فعال جوانان و نوجوانان برای غرفه داری به ویژه در غرفه هایی که رویکرد فضای مجازی دارند کاملا متمایز است. تمایزی که خبر از فعال بودن این قشر از جامعه در این بستر می دهد که باید به صورت جدی به آن توجه شود. 
 

دختران جوان و نوجوان دور یک میز
 در غرفه باشگاه مجازی های انقلابی نظرم را جلب می کند. از کارشان می پرسم. یکی می گوید: ما نهضت سواد رسانه هستیم که در حیطه انقلاب اسلامی کار می کنیم. کارمان تولید هشتک، تامین نیازهای آموزشی، تولید محتوا و آموزش است که با نام های شمسا، متنا و نصرا به تفکیک فعالیت می کنیم. 
دیگری که دختر نوجوانی است درباره ضرورت سواد رسانه در دنیای امروز می گوید: برای فعالیت در فضای مجازی باید این فضا را درک کنیم. اگر این فضا درک شود می توانیم به سمت علایقمان هم برویم و بدانیم به چه چیزی نیاز داریم. 
 

شروع همراهی ها 

دید و بازدید غرفه داران بخش جذابی است. آدم یاد مهمانی های خانوادگی می افتد که گرم و صمیمی هستند. دیدارهایی که اگر درست سرو سامان بگیرند می توانند مقدمه یک اتفاق بزرگ فرهنگی در استان باشد و قطعا این رویداد، کمک می کند این هم افزایی و هم پیمانی تشکل ها برای رفع مشکلات فرهنگی و اجتماعی موثر واقع شود.
 در هنگام عبور از جلوی غرفه ها متوجه حضور همان مادر و پسر در یکی از غرفه ها می شوم که هر کدامشان با یک نفر دیگر گرم صحبت است. همراهی و صبوری مادر کاملا به چشم می آید. 
 

جایی برای تبادل نظر و هم افزایی فعالان فرهنگی و اجتماعی 
در اغلب غرفه ها، عده ای دور هم جمع شده اند و مشغول گفت وگو و همان طور که از نام رویداد بر می آید، در حال هم افزایی هستند. در یکی از غرفه ها که حوزه فعالیتشان، فضای مجازی است توقف می کنم و با یکی از دستندرکاران آن هم کلام می شوم. می گوید: از صبح تا الان که پایان روز اول نمایشگاه است، با هم فکری ها و تبادل نظرهایی که با دیگر تشکل ها درباره تولید محتوا داشتیم، به نظرم اتفاقات خوبی در ایده ها و دیدگاه هایمان رقم خورده است و باید سعی کنیم زمینه این هم افزایی ها را که در این نمایشگاه و رویداد فراهم شد، آن را دنبال کنیم.
 

برای دریافت تجربه و ایده های جدید به نمایشگاه آمدم
با یکی از بازدیدکنندگان گفت وگو می کنم. نوید سیاووشی جوانی است که با یک جامعه دانش آموزی در پایگاه بسیج و مسجد محله شان سر و کار دارد. او می گوید: به نمایشگاه آمده ام تا با همفکری و هم افزایی با دیگر تشکل ها، بتوانم از تجربیات و ایده های آن ها سطح کیفی فعالیت هایمان را افزایش بدهیم و این که ببینم برای کسانی که هم نوجوان هستند و هم دانش آموز چه اقلام و خدماتی می توانم تهیه کنم. به نظرم دو روز برای این نمایشگاه و این حضور دسته جمعی کم است که اگر تمدید شود برای کسانی که از شهرهای دیگر می آیند بهتر است تا فرصت بررسی و بازدید بیشتر فراهم باشد. 
خانمی پوستر به دست در غرفه ای دیگر ایستاده و کتابی را ورق می زند و محتوایش را بررسی می کند. وقتی درباره نمایشگاه از او می پرسم، پاسخ می دهد: یکی دو ساعتی است که در حال غرفه گردی هستم. از طریق پیامی که در گروه خانوادگی مان دیدم اطلاع پیدا کردم در دو روز آخر هفته این نمایشگاه برگزار می شود و آمدم تا نمایشگاه را ببینم. اینکه همه خودشان داخل غرفه ها تشکیل جلسه داده اند به نظرم خوب نیست و من باید حتما مزاحم جمع ها بشوم تا یکی پاسخ بدهد. اما اینکه بیشتر فعالان فرهنگی در سطح استان جمع شده اند، خیلی خوب است که می تواند در این شرایط جامعه یک جهت دهی خوب را ایجاد کند. 
 

آدم هایی با فکر های بزرگ 

غرفه یاس یکی از غرفه های نمایشگاه با محوریت عدالت آموزشی در حاشیه شهر  است. یکی از مسئولان غرفه درباره نتیجه خدمتشان می گوید: بعضی خانواده ها از نظر توان مالی خیلی ضعیف هستند و معضلات بسیاری دارند. 
ما تلاش می کنیم بچه های مستعد این خانواده ها را حمایت کنیم تا مسیر زندگی‌شان عوض شود. مثلا با برگزاری کلاس های کمک درسی و مشاوره توانستیم به این بچه ها کمک کنیم تا از حلقه فقر در آینده خارج شوند. الان بچه هایی داریم که با قبولی در بهترین رشته ها با بورسیه شدن حتی در دوران دانشجویی درآمد دارند و کمک حال خانواده شان هستند.
 او ادامه می دهد: همین قدر که توانسته ایم آینده و سرنوشت چند نفر را به سمت موفقیت و تلاش هدایت کنیم به نظرم هم لطف خدا بوده و هم احساسش برای ما نعمت بزرگی است. 
حالم از شنیدن  کمک ها، حمایت ها و تغییر سرنوشت آدم ها خوب می شود. جایی خوانده بودم آدم های بزرگ، بیخود بزرگ نمی شوند و این آدم ها هستند که می تواند یک جای کوچک را به وسعت دنیا بزرگ کنند و ایجاد همین حلقه یک کار فرهنگی بزرگ است...  فکر می کنم دنیا همیشه به آدم هایی نیاز دارد تا دستشان را در دستی قلاب کنند که تغییر را می خواهد و آدم باید خیلی خوش اقبال باشد که دستی با فکری بزرگ که پشت آن است، بی هیچ چشم داشتی دستگیرش شود... خوش به حال این آدم ها...
گزارش: طاهره فجر داوودلی