زنگ تمرین ایمنی در مدارس امام رضا(ع) به صدا درآمد 

به گزارش آستان نیوز، با به صدا در آمدن زنگ زلزله و ایمنی، صدای جیغ و همهمه فضای مدرسه را پر کرد. امروز فرصت خوبی است تا هم دانش آموزان مهارت‌های مدیریت بحران را یکبار دیگر مرور و تمرین کنند و هر یک به عنوان امدادگر در خانواده و محله خود نقش آفرین باشند. 
 
تمرینی برای ارتقای توان علمی و عملی

از چند روز به تاریخ هشتم آذر، مدرسه آماده میزبانی از یک مانور مهم و حیاتی شده. مانوری که به گفته ابوالفضل رفیعی؛ «اگر جان حتی یک یک نفر را هم نجات دهد، ارزش دارد و به مقصود رسیده». او که معاون امداد و نجات خراسان رضوی است و همراه جمعی از بانون و آقایان امدادگر هلال احمر در این مانور حضور دارد، درخصوص ارزش و اهمیت برگزاری چنین برنامه‌های شبیه‌سازی و آمادگی دانش آموزان گفت: قطعاً این تمرین‌های توان افزایی در جهت بالا بردن سطح علمی و عملی نسل جوان ما بسیار اثربخش است.
او همچنین اضافه کرد: زلزله حادثه‌ای غیر قابل پیش بینی است؛ اما یک چنین تمرین‌ها و آموزش‌هایی می‌تواند نقش بسزایی در کم کردن مخاطرات و تبعات پس از واقعه برای حادثه دیدگان داشته باشد. همان طور که خداوند متعال در آیه 32 سوره مائده تصریح فرمودند: «هر کس نفسی را از مرگ نجات دهد مثل آن است که همه مردم را حیات بخشیده»؛ ارزش خدمات امدادرسانی از مضمون این آیه پیداست. تلاش خادمان هلال احمر در درجه اول پیشگیری و آموزش همگانی و در دل وقوع بلا و حادثه، کمک به نجات یکایک همشهریان عزیز است. 
 

هم‌افزایی شاگردان امدادیار و امدادگران

با اتمام زنگ، دانش آموزانی که هر کدام در گوشه‌ای از جمله زیر نیمکت‌ها، گوشه درها و زیر ستون‎ها پناه گرفته بودند، با حفظ آرامش اما به‌سرعت از محدوده خطر کلاس‌ها دور شدند تا وارد حیاط مدرسه شوند. مثل همه مانورهای زلزله در مدرسه، چند دسته از بچه‌ها در نقش مصدوم و گروه‌هایی هم در نقش امدادگران نوجوان ایفای وظیفه می‌کنند. 
هر یک از امدادگران همراه جمعی از دانش آموزان امدادیار مشغول خدمت‌رسانی به آسیب‌دیدگان زلزله هستند. گروهی زیر چادر درمانگاه، برخی در چادر اسکان اضطراری و گروهی هم بر بلندی ساختمان کارگاه زدند و آماده عملیات هستند. در قدم اول؛ گروه پیشرو که شامل چند نفر از دانش آموزان آموزش‌دیده امدادگری است، همراه یک امدادگر هلال احمر وارد شدند و کلاس به کلاس جهت ارزیابی اوضاع و یافتن آسیب‎دیدگان احتمالی وارد عمل شوند.
سپس گروه دیگری از دانش آموزان امدادگر همراه تجهیزات امدادرسانی وارد میدان شدند تا بر اساس سطح مصدومیت زلزله زدگان، آن ها را برای درمان اولیه اولویت‌بندی و از محل حادثه خارج کنند. گروهی از مصدومان دست و پا شکسته، پس از آتل‌بندی با برانکارد جابه‌جا شدند.
یکی دیگر از بخش‌های مهم و دشوار امداد، عملیات کوهستان است که طی آن چند امدادگر حرفه‌ای با بستن کارگاه بر بلندای ساختمان مخروبه، سعی می‌کنند مصدومان را از مسیر پشت بام و یک کابل و سبد حمل مصدوم از صحنه خارج کنند. دیدن بانوان امدادگری که با مهارت بالا از چند طناب آویزان هستند تا یک یا چند مصدوم را از ارتفاع یک ساختمان گاهاً چند طبقه مخروبه به پایین بیاورند، مایه مباهات است.  
اما از دیگر بخش‌های جالب توجه امروز، حضور سگ‌های تجسس در مدرسه برای آغاز عملیات جستجوی مصدومان زیرِ آور مانده بود. دانش آموزان ضمن هیجان‌زدگی، تلاش کردند تا در جریان جست وجو، یافتن و انتقال مصدومان با گروه جست وجو و نجات کمال همکاری را نشان دهند. 
 
درس دشوار ایمنی

از جمله بخش‌های مهیج و در عین حال بسیار آموزنده مانور امروز وقتی بود که خودرو آتش نشانی با چراغ گردان وارد حیاط مدرسه شد تا بخش دوم عملیات امداد و نجات بازسازی شود: عملیات اطفای حریق. اتفاقی که با هر وقوع زلزله امکان آن وجود دارد و نیاز به آگاهی و فراگیری آموزش دارد. 
با روشن شدن آتش و زبانه کشیدن شعله‌ها، تازه اهمیت و دشواری کار آتش نشانان برای همه روشن می‌شود. مخصوصاً وقتی اضطراب بر تماشاگران صحنه غالب شده و دو نفر از آنها در کمال آرامش، به دل آتش می‌روند و در میان هجمی از دود و خاکستر، با کپسول اطفای حریق جان آتش را می‌گیرند، معنی و ارزش ایمنی در ذهن بچه‌ها جا می‌گیرد. حالا صحنه حریق با هدایت و حمایت آن ها آن‎قدر جالب به نظر می‌رسد که حتی یک مربی پرورشی و چند تن از دانش آموزان برای انجام عملیات اطفا با کسپول اعلام آمادگی می‌کنند و آن را با راهنمایی آتش نشان‌ها به خوبی به انجام می‌رسانند.  
در انتهای مانور و روز پر مخاطره و هیجان، از هر کدام از دانش آموزان که می‌پرسم چه از این روز یاد گرفتی؟ در جوابم گزاره‌های پر تکراری را عنوان می‌کنند: مهارت‌آموزی؛ آشنایی با کمک‌های اولیه؛ حفظ سلامتی؛ تسلط بر خود و محیط در حین ترس و واهمه ... به یاد آخرین تعبیر معاون امداد و نجات استان افتادم که گفت: «تلاش داریم در هر خانواده حداقل یک امدادگر داشته باشیم.» 

گزارش از سارا صالحی