وقتی شوق یادگیری شب و روز نمی‌شناسد

به گزارش آستان نیوز، شاید به این دلیل که همه اجزای این مدرسه از فضا و امکانات گرفته تا الگوهای تربیتی‌ آن با تعاریف رایج متفاوت است. بیشتر از همه، این تعبیر از زبان دانش آموز و معلم و حتی اولیای بچه‌ها شنیده می‌شود: دبستان واحد 8 امام رضا(ع) شبیه «خانه» است. محیطی امن، دلنشین و سرشار از ماجراجویی‌های آموختنی. 
 

بهانه پیوند خانه و مدرسه  
وعده دوشنبه‌شب‌های دانش آموزان و معلم‌های یکی از کلاس‌ها، اردوی شب در مدرسه است. ساعت 6 عصرِ یکی از شب‌های سرد زمستانی است و دو دسته از پسرها همراه پدرشان در فضای حیاط، گرم مسابقه فوتبال هستند و انگار متوجه برودت هوا نیستند. مدیر مدرسه، مجید ناجی هم دورادور بروبچه‌ها را رصد و گهگاه توصیه‌ای می‌کند.
می‌خواهیم وارد فضای مدرسه شویم، ولی اولش باید کفش‌ها را درآوریم، چون همه فضای مدرسه مفروش است! این باید مهمترین وجه اشتراک مدرسه با خانه و دلیل احساس قرابت دانش آموزان باشد. سالن اصلی مدرسه مملو از میوه و خواروبار است. جمعی از مادرها دور هم نشستند و مشغول دوختن کیف‌های نمدی برای بسته‌بندی میوه‌های جمع آوری شده جهت کمک به نیازمندان هستند. 
بخش دیگری از پسرها هم در فضای کلاس‌ها، به هر شکل سرگرم بازی و تفریح شدند. بعضی‌ها همراه خواهر و برادر کوچکترشان آمدند و وقت می‌گذرانند. یک دیگ بزرگ عدسی هم وسط سالن، در حال جوشیدن است. این اوصاف کمتر شباهتی به فضای مدرسه دارد. 
ناجی معتقد است: در دنیایی که کمتر والدین فرصتی برای حضور در مدرسه و اطلاع از وضعیت تحصیلی فرزندان‌شان دارند، این سفر اکتشافی در دل مدرسه فواید زیادی نه تنها برای دانش آموزان، بلکه برای همه ارکان مدرسه دارد. آشنایی والدین با یکدیگر، استفاده از ظرفیت‌های آن ها، ارتباط و گفتمان نزدیک‌تر والدین و معلمان، انس بیشتر دانش آموز با مدرسه، لذت بردن بچه‌ها همراه خانواده جهت پذیرش بایدها و نبایدهای تعلیم و تربیتی در فضای مدرسه، از جمله اهداف پنهان این اردو است. 
هرچند مهمترین وجه این برنامه، پرورش ابعاد عاطفی و هیجانی در بچه‌ها است، گاهی لابه‌لای بسته برنامه‌های سرگرم‌کننده، یک تکلیف پژوهشی نیز توسط معلم کلاس تعیین می‌شود که پسرها همراه پدر در اتاق رایانه مشغول جست وجوی جوابش می‌شوند. 
 

پاشنه آشیل مدارس
اما یکی از بخش‌های این اردوی درون مدرسه‌ای، ساعتی دیدار و گفت‌وگوی خودمانی معلم با اولیای دانش آموزان است. همه توی یک کلاس جمع شدند و صدای گپ‌وگفت‌شان از بیرون به گوش می‌رسد. یکی از مادرها، از تاثیرات منفی آموزش غیر حضوری در دوران کرونا نگران است؛ مادر دیگری سوالی درباره دلایل برگزاری یک دوره مهارتی دارد، یکی از پدرها هم پیشنهادی برای تغییر یک رویه تدریس در کلاس دارد و... صحبت‌ها در فضایی صمیمانه و دوسویه طرح می‌شود و معلم در کنار مدیر مدرسه یک‌به‌یک پاسخگوی پرسش‌ها هستند تا نگرانی‌ها مرتفع شود. به همه این دلایل، اولیا تمایل زیادی برای تکرار خاطره شیرین این اردوی شبانه همراه فرزندان‌شان ابراز می‌کنند. 
مدیر مدرسه خطاب به والدین می‌گوید: ما با کمک معلمان و بهره‌گیری از همه این ابزارهای کمک‌آموزشی و روش‌های متنوع تدریس در تلاشیم که شوق یادگیری را در بچه‌ها افزایش دهیم که بزرگترین خدمت به دانش آموزان است. چون این پاشنه آشیل فرایند تعلیم و تربیت در مدارس است.


انگیزه، بازی، یادگیری 
مدرسه از نظر برخورداری از امکانات متنوع، ابتکاری و انگیزشی جالب توجه است. از چند تا از دانش آموزان که همراه برادرشان در این مدرسه مشغول تحصیل اند، دلایل علاقه‌مندی‌شان به شرکت در اردوی شبانه واحد 8 امام رضا(ع) را پرسیدم: «چرا دوست داشتی، وقت آزادت رو باز هم در مدرسه بگذرانی؟ می‌تونستی پای تلویزیون و یا توی کوچه با دوستات باشی؟» محمدامین گفت: نه، اینجا بهتره. 
دو زمین بازی و ورزش داره و می‌تونم همراه برادر و دوستام بازی کنیم. 
دوستش، مسعود که توی کارگاه حکاکی روی مس هم شرکت داشته، اول کارهایش را از پشت ویترین مملو از آثارش هنری و مهارتی دانش آموزان نشانم می‌دهد، بعد نظرش را بیان می‌کند: مدرسه‌مون همه چی داره. زمین فوتبال بزرگی داره. با پدر و مادرهامون میایم، ما بازی می‌کنیم و اونها با هم حرف می‌زنند و بعدش همگی شام می‌خوریم. کنار هم بیشتر خوش می‌گذره. 
محمدمهدی قربانی که ۵ سال ابتدایی را در این مدرسه بوده و در کارگاه مرواریدبافی هم حضور دارد، این طور ابراز نظر می‎کند: معلم‌مون خوش اخلاقه. اگر مثلا موضوعی را یاد نگیریم، دوباره هم توضیح میده. حتی توی وقت‌های تفریح مثل همین اردو هم سوال‌هامون رو جواب میده و برامون کلاس خصوصی می‌گذاره. 
اما وقتی نظر مهدی نشاطی زاده را درباره فضای واحد 8 و حضور در اردو پرسیدم، مختصر و مفید جواب داد: اینجا راحتیم. شبیه خونه خودمونه!
دانش آموزان پس از گذراندن یک‌روز کامل در مدرسه، پس از صرف شام در کنار پدرومادرشان به خانه برمی‌گردند، در حالی که یک عصر خاطره‌انگیز را همراه خانواده در مدرسه زندگی کرده‌اند. 
گزارش از سارا صالحی