۱۴۰۱-۱۱-۲۸

حال و هوای حرم امام رضا(ع) در شب مبعث حضرت ختمی مرتبت

اگر بگوییم که خدا، جهان و جهانیان را آفرید برای این روز، بیراه نگفته‌ایم؛ چرا که پروردگار عالمیان همه‌چیز را برای انسان آفرید، ملک را، آسمان را و زمین را. انسان همان مخلوقی بود که خداوند به آفریدن او افتخار کرد و بعد از خلقت او زمین را محل خلیفه‌ی خود قرار داد. پیش از او آدمیانی آمدند و رفتند که نیک کردار بودند و بد کردار؛ اما او عصاره‌ی وجودی تمام نیکان و مقربان و الماس درخشده‌ی خوبان خلقت است که حالا بر تخت پر شکوه مبعوث شدن نشسته‌ است.

به گزارش آستان نیوز، عطر پر شال عربی او، آرامش قلب زمین است و اذکار بر لبش، آسایش آسمان پروردگار. آن‌گاه که شکوفه شکر بر لبانش می‌نشیند و یاد خدا که از خاطرش می‌گذرد و خلوص او که قطره‌ی اشکی می‌شود و از چشمانش می‌چکد، خداوند تبسم می‌کند و به ساکنین ملکوت خود، ژرفای بندگی‌اش را نشان می‌دهد.

امین مردمان حجاز، حالا قدم به قدم دست بر زانوان خود می‌گذارد و سراشیبی کوه را تا رسیدن به محراب خودش «حرا» بالا می‌رود. ابرهای شهر مکه بالای سر او ایستاده‌اند تا خورشید چهره‌اش زیر آفتاب سوزان این شهر گلگون نگردد.

سربالایی این کوه به او آموخته که برای رسیدن به وصال رب، سختی دهر را باید به جان خرید. اما او از یگانه پروردگار خود دست برنمی‌دارد و همچنان مثل تمام روزهای دیگر این چهل روز، خود را به مهمانی این غار رسانده است.

مردمان این شهر هنوز اما سزاوار چشیدن برکت انفاس او نگشته‌اند و همین است که محمد «صلی الله علیه وآله وسلم»، این غار را تنها، برای گفت‌وگوی با معبود خود برگزیده است و همین نقطه آغاز برگزیدن اوست.

و حالا در چهل سالگی این سفر عشق آغاز گشته و محمد بن عبدالله، ابتدای دروازه‌ی حرا ایستاده ‌است. ابتدای دریچه‌ی او رو به آسمان وصال است. جبرئیل در آسمان هفتم، لحظه‌ها را می‌شمارد تا برسد آن لحظه‌ای که به اذن پروردگار حضور در محضر «مصطفی» برساند و بشارت بعثتش را به او بدهد.

زمین اکنون از شوق وجود این برگزیده در پوست خود نمی‌گنجد، آن دم که طنین پر شکوه ملک مقرب الهی، در گوش او می‌پیچد که «اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ» و آسمان اشک شوق می‌ریزد از بارش چشمان نمناک برگزیده‌ی خداوند. عالم یکپارچه سرور است که این نور حجاز، اکنون سراج هدایت بشر است و دستاویز اتصال بندگان به محضر پروردگار.

امشب آسمانیان و زمینیان جمع‌اند در بهشت زمین. جایی که طایران قدسی به زیر پای زائران بال گشوده‌اند و به مبارکی این عید خجسته نقل و نبات به آسمان می‌پاشند.

به لطف این شب خجسته از صحن و سرای حرم امام رضا(ع) بوی گل و گلاب به مشام می‌رسد و این سو سوی نورهای درخشان است که جان هر زائری را صیقل می‌دهد. نوای نقاره‌ها هم گوش را نوازش می‌دهد تا بشارت دهد بعثت محمد مصطفی(صلی الله علیه و آله و سلم) را.

صحن پیامبر اعظم(ص) که مزین است به نام مبارک حضرتش، به یمن برگزیده شدن بهترین مخلوق آفریدگار جشنی از چهل‌چراغ و گل به راه انداخته تا به زائرانی که در بهترین روز تقویم برای عرض شادباش به محضر حضرت رضا(ع) مشرف شده‌اند خوش‌آمد گوید.

خادمان با سلام و صلوات شیرینی و شربت توزیع می‌کنند و ناذران هم بیرون از حرم با شکلات و کیک پذیرای زائران هستند تا همگان متنعم شوند از یمن وجود پیامبری که انتهای معنای مهربانی پروردگار و راه مستقیم سعادت بشریت است.

برچسب ها: