به گزارش آستان نیوز، اگر زائر صحن و سرای حرم مطهر رضوی باشید، از باب الجواد که خدمت آقا‌جانمان عرض ادب کنید و وارد حرم شوید، نرسیده به رواق امام خمینی(ره)، درست در ضلع راست صحن پیامبر اعظم، یک رواق خاص توجهتان را به خود جلب می‌کند؛ رواقی آکنده از صدای دست و جیغ و فریاد شادمانه یا صوت دلنشین و کودکانه تلاوت قرآن. اینجا رواق کودکان است؛ جایی برای بازی و فراگیری یک زیارت دلچسب و دلنشین، جایی که آرام آرام طعم شیرین زیارت و دل‌سپردن به مهر امام هشتم را در جان کودکان می‌نشاند.

بچه‌ها در این رواق نقاشی می‌کشند، شعر می‌خوانند، شادی می‌کنند و هر کار کودکانه دیگری که حالشان را خوب کند.

سفارش به احترام و محبت کردن به کودکان در سیره امام رضا «علیه‌السلام» باعث شده ایجاد رواق ویژه کودک به یکی از دغدغه‌های اصلی تولیت آستان قدس رضوی تبدیل شود. همین شد که در دومین روز از سال ۱۴۰۱ با حضور ایشان رواق کودک در وسعت ۱۲۰۰متر مربع افتتاح شد و تاکنون بیش از 270 هزار کودک از خدمات آن استفاده کرده‌ و اوقات خوشی را در آن رقم زده‌اند.

خادمان مهربان در انتظار زائران کوچک

رواق کودک فرصتی برای رشد معنوی کودکان است و درب آن همه‌روزه از ساعت 15/10 صبح تا ۱۸ به روی زائران کوچک امام هشتم باز است. والدین کودکان 5 تا10ساله می‌توانند به صورت کاملاً رایگان فرزندانشان را هر روز 40 دقیقه به خادمان این رواق شاد و پربار بسپارند؛ خادمانی که همگی برای کار با کودکان آموزش دیده‌اند.

در این رواق کودکان زیر سایه پرمهر امام رئوف در کنار بازی و سرگرمی، با برخی از مفاهیم دینی و آموزه‌های زیارت هم آشنا می‌شوند.

مقصد اول بچه‌ها سینمای کوچک کبوترانه است؛ سینمایی که قرار است مهربانی امام رضا را برایشان با همان زبان کودکانه به تصویر بکشد و چند شعر زیبا و مفهومی یادشان دهد. نمایش و قصه دو ایستگاه بعدی رواق کودک است؛ ایستگاهی که همیشه قرار نیست از امام رضا «علیه‌السلام» بگوید و رسالتش آن است که بچه‌ها را در حد درکشان با موضوعات روز هم آشنا کند. برای مثال اگر فرزندتان ایام دهه فجر مهمان این رواق بوده باشد حالا خوب می‌داند در برابر ظلم و تاریکی نباید سکوت کند.

نکته مهم و جالب اینکه صدای دست و جیغ و هورا و بالا و پایین پریدن بچه‌ها پای ثابت تمام بخش‌های این رواق است. در روایات خوانده‌ایم که امام رضا «علیه‌السلام» به شیطنت بچه‌ها خرده نمی‌گرفتند و از پدر بزرگوارشان نقل کرده‌اند که: «بسیاری از شیطنت‏‌های کودکان، اقتضای سن آن‏‌هاست.» این روایت شالوده برخورد با کودکان در این رواق است. به همین دلیل پاسخ شیطنت کودکان، فقط و فقط مهر و مهربانی و لبخند خادم‌هاست. شاید به دلیل همین برخورد پُرمهر است که بچه‌ها هرچه خادم‌ها بگویند با جان و دل گوش می‌دهند و انجام می‌دهند.

زائرهای کوچک امام رضا خودشان را می‌رسانند به میز نقاشی و نقاشی‌هایی که می‌کشند عموماً تصویر قصه‌هایی است که خادم‌ها برایشان می‌گویند که هم جنبه سرگرمی دارد و هم معرفت‌آموزی.

 پس از بازی و مسابقه، آخرین توقف‌گاه بچه‌ها یادگیری آداب زیارت است؛ آداب ساده‌ای که به زبان شیرین بچگانه و در حد توانشان بیان می‌شود.

تا آمدن والدین، بچه‌ها می‌توانند در بخش اول یا همان سینما به انتظار بنشینند.

به نظر می‌رسد دل کندن از این فضای کودکانه و زیبا و مهر و محبت خادم‌ها برای کودکان سخت باشد که مشاهدات هم این موضوع را ثابت می‌کند، اما کودکان به این امید «رواق کودک» را ترک می‌کنند که دوباره بتوانند مهمان این رواق باشند و اینکه آنچه یاد گرفته‌اند را در محضر امام رضا و در زیارت ایشان عملی کنند و به نمایش بگذارند.