همزمان با برگزاری شب شعر «جمال جانان» به همت مؤسسه آفرینشهای هنری آستان قدس رضوی به مناسبت اعیاد شعبانیه، آیین بزرگداشت استاد محمدجواد غفورزاده«شفق» در مشهد برپا شد.
حد من بندگی خاک ره قنبر مولاست
به گزارش آستان نیوز، این مراسم شب گذشته با حضور جمعی از مسئولان فرهنگی، شاعران آیینی کشور و اهل شعر و ادب با مشارکت اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان رضوی، حوزه هنری انقلاب اسلامی استان و شهرداری مشهد در تالار نور این شهر مقدس اجرا شد.
در این محفل ادبی استاد غلامرضا سازگار، استاد علی انسانی، عباس صادقی زرینی، هادی منوری، محمدعلی صفری زرافشان، علی مقدم، محمدجواد الهیپور، ابوالفضل عصمتپرست، راضیه رجایی، سیدمحسن علوی، سیدهاشم وفایی و زاده احمد، شعرهایشان را در قالبهای مختلف در مدح اهل بیت(ع) و همچنین استاد شفق خواندند.
معرفی جایگاه والای شاعران آیینی
امیرمهدی حکیمی مدیرعامل مؤسسه آفرینشهای هنری آستان قدس رضوی در این آیین بزرگداشت با اشاره به روایاتی در خصوص ستایش شعر شاعرانی که زبان رسانه شیعه و مفاهیم والای آن در طول تاریخ اسلام بودند، اظهار کرد: شعر در این حوزه در ترویج اخلاق، مفاهیم والای انسانی و الهی، در مبارزه با ظلم، در گسترش عدالت و خیر و نیکی راه میپیماید و شاعر ذوق ادبی خود را در این راه خرج میکند.
وی ادامه داد: شعر آیینی، شعری است که بدین مفاهیم میپردازد، در واقع شعری نیست که فقط به وصف، مدح یا مرثیه حضرات معصومین(ع) بپردازد بلکه اغلب به اخلاق، معارف و مفاهیم نبوی، علوی، فاطمی، حسنی، حسینی، رضوی و مهدوی نیز میپردازد و جامعه را به پیش میبرد.
حکیمی اضافه کرد: شعر آیینی، شعری است که انسانها را پیروی این مفاهیم میکند، به طور مثال مضمون عاشورا یا سخنان حضرت رضا(ع) را بیان میکند.
مدیرعامل مؤسسه آفرینشهای هنری آستان قدس رضوی با اشاره به شاعرانی همچون دعبل گفت: بدین ترتیب شاعران برجسته در طول تاریخ تشیع، داغ خودشان را همراهشان بر دوش میکشیدند و میرفتند، چون در این حوزه فعالیت میکردند. بنابراین فقط شاعران از اهل بیت(ع)، صله دریافت کردند.
خراسان؛ مهد شعر فارسی
حکیمی با اشاره به نام برخی از شاعران کهن و معاصر همچون رودکی سمرقندی؛ پدر شعر فارسی، شهید بلخی، فردوسی، خیام و عطار تا میرزا حبیب خراسانی، ملکالشعرای بهار، غلامرضا قدسی، محمد قهرمان، احمد کمال، ذبیحالله صاحبکار، محمدرضا حکیمی و استاد مؤید بیان کرد: خراسان، مهد شعر فارسی بوده است و همواره حکما و اندیشمندانش، زبانی قدرتمند برای انتقال مفاهیم داشتند.
وی در خصوص برگزاری آیین بزرگداشت محمدجواد غفورزاده«شفق» با هدف تقدیر و تشکر از سالها فعالیت و تلاش این شاعر برجسته در حوزه شعر آیینی نیز گفت: استاد شفق، سخنسرایی است که مفاهیم والای شیعی، الهی و انسانی را با شعر خودش بیان کرده و به جامعه ارائه کرده است. این شاعر آیینی پیشکسوت علاوه بر سخنسرایی با حضورش در انجمنهای ادبی، شاگردپروری کرده است.
شعرخوانی استاد شفق
همچنین در این محفل ادبی، استاد شفق ضمن تشکر از شاعران و استادانی که از راه دور و نزدیک در این محفل حضور بهم رسانده بودند، منتخبی از شعرهایش را قرائت کرد:
گر که در محفل رندان بدهند اذن ورودم
به ادب بر همه اصحاب هنر بار فرودم
این همه طبع جوان موج زند انجمن آرا
راستی در چه حساب است مگر شعر و سرودم
نیست جز دفتر مشقی، همه دار و ندارم
نیست جز برگ سفیدی، همه بود و نبودم
هست در محضر خورشید دلم گرچه درنگم
نیست در عالم عرفان ادب سیر و صعودم
حد من بندگی خاک ره قنبر مولاست
وای بر من که تخطی کنم از حد و حدودم
حضور استادان پیشکسوت کشور
استاد غلامرضا سازگار نیز که با وجود کهولت سن و بیماری از تهران در این مراسم حضور یافته بود، ابیاتی را برای حاضران زمزمه کرد چنانکه در رثای حضرت رضا(ع) خواند:
به چشم خویش میبینم هزاران کوه طور اینجا
خراسان است یا سینا و یا صحرای نور اینجا
مسیح انجیل بر کف رو در ایوان طلا کرده
و یا بر زائرین داوود میخواند زبور اینجا
هجوم زائران در این حرم محشر به پا کرده
و یا کرده امام منتظر مهدی ظهور اینجا
کرامت بین، عنایت بنگر، آقایی تماشا کن
سلیمان میکشد با دست رحمت ناز مور اینجا
همچنین استاد علی انسانی در این محفل با بیان خاطراتی از چگونگی آشنایی خود با استاد شفق و همچنین دوران دوستی شاعرانهشان با یکدیگر، شعری در تمجید این شاعر پیشکسوت قرائت کرد:
دمی که دم زدن از این حرم به من دادند
زبان لال مرا رخصت سخن دادند
نداشت بسمل بیدست و پاتر از من عشق
خوشم که رزق مرا بال و پر زدن دادند
نبود راه به گلزار و از سر دیوار
چو خار عطر فقط دیدن چمن داد
غروبها که شفق رنگ سرخ میپاشید
مرا به رنگ شفق اشک ریختن دادند
شایان ذکر است، پخش کلیپی با محوریت استاد شفق و اعطای هدایایی به رسم یادبود از سوی نهادهای مختلف فرهنگی و هنری خراسان رضوی به این شاعر پیشکسوت آیینی کشور، از دیگر برنامههای این مراسم بود.