خلوت انس با دعای وصال​​​​​​​

زن جوان کتاب دعا به دست دارد و مرد جوان هم قرآن می خواند. هر از گاه با نگاه و لبخندی به هم، صمیمت در دل هایشان جا به جا می شود. حدس می زنم تازه عروس و داماد باشند اما قبل از اینکه برای گفتگو قدم پیش بگذارم، ترجیح می دهم برای رسیدم به جواب حدسم، از دور آنها را تماشا کنم. میان ذکر و دعایشان، دختر جوان بیشتر تمایل به صحبت دارد. گاه سر به گوش مرد جوان می برد و جمله ای کوتاه می گوید و هر دو لبخند می زنند. دقایقی بعد، مرد از داخل جیب کتش تلفن همراهش را بیرون می آورد و زن روسری بنفشی که زیر چادر مشکی اش به سر کرده، جلوتر می کشد تا حجابش کامل تر شود. مرد به پشت سرش نگاهی می کند و چیزی می گوید. کمی به سمت راست و یکی دو قدم به سمت چپ تغییر جهت می دهند تا احتمالا زاویه ایستادنشان را با روضه منوره هماهنگ کنند. تصویر مطلوب بالاخره به دست می آید و هر دو لبخند زنان به صفحه تلفن نگاه می کنند و خاطره امشب را ثبت می کنند. 
قبل از این دوباره مشغول ذکر و دعا بشوند، به سراغشان می روم. می گویم که چند دقیقه ای زیر نظر داشتمشان. هر دو می خندند. این را می گذارم به حساب رضایت شان برای گفتگو.
سیدمیثم و معصومه سادات از تربت حیدریه آمده اند. عصر دیروز در تربت عقد کرده اند و قرار گذاشته اند احیای نیمه شعبان را به اتفاق در حرم بگذرانند. معصومه سادات به تازگی مدرک کارشناسی مامایی اش را گرفته و سیدمیثم هم کارشناسی ارشد صنایع دارد...
قصه آشنایی شان هم کاملا سنتی بوده است. مادر میثم در یکی از مراسم های روضه محل، معصومه خانم را دید و ادامه ماجرا هم دو ماه طول کشید. میثم تعریف می کند که 5 ماه قبل از امام رضا(ع) مدد گرفته تا زمینه را برای انتخاب یک همسر «هم کفو» برای او فراهم کند. در طول دوران آشنایی و گفتگوهای دوجانبه، هر دو به این نتیجه رسیدند که این وصلت اگر سر بگیرد مبارک و فرخنده است. میثم حتی چند روز قبل تر به تنهایی به مشهد آمده بود و در حرم استخاره گرفته بود؛ جواب هم بسیار خوب بود و طبعا دیگر جای معطلی نبود. 
برای معصومه هم شأنیت همسر آینده، تدین، پایبندی و الزامات مذهبی شرط مهمی بوده است. سَر حرف را به شب احیای نیمه شعبان می کشانم. پیشنهاد حضور با معصومه بوده و میثم هم با کمال میل پذیرفته و صبح سه شنبه راهی مشهد شده اند. از آرزوهایی که دارند سئوال می کنم. دختر جوان نگاهی به همسرش می کند و در حالی که می خندد و ابروها را بالا می اندازد، سئوال می کند: «بگویم». میثم هم لبخندی می زند، سری تکان می دهد و می گوید: بفرمایین.
و معصومه می گوید: اولین خواسته ما از امام رضا(ع) داشتن فرزندان زیاد است. ما هر دو مقلد «حضرت آقا» هستیم و دوست داریم به توصیه ایشان در مورد فرزندآوری بیشتر عمل کنیم. 
میثم هم ادامه می دهد: البته خواسته های دنیایی هم داریم؛ اینکه بتوانیم هر چه زودتر یک خودروی ارزان قیمت بخریم تا در آمد و شدها کمی از بار مشکلات و هزینه های مان کم کنیم. 
او در مورد دعا و راز و نیازهای امشب نیز می گوید: تا سحر فقط به شکرانه ازدواج با همسرم می خواهم قرآن بخوانم. معصومه هم می گوید: ذکر تسبیحات اربعه برای این شب خیلی واجب و توصیه شده است، ضمن اینکه من به دلیل علاقه شخصی ام به زیارت جامعه کبیره، چند بار این زیارت را تا سحر می خوانم. 

بهانه ای برای آرامش مضاعف
ارشیا و سپهر در گوشه ای دیگر از رواق نشسته اند. ارشیا چند کتاب دعا را روی هم گذاشته و در حالی که تلاش می کند چند کتاب دیگر را هم روی آنها می گذارد، دقت می کند تا کتاب ها «تراز» باشند و برجی که ساخته فرو نریزد. سپهر هم که برادر بزرگ تر است او را راهنمایی می کند؛ راهنمایی های که از جانب ارشیا خیلی جدی گرفته نمی شود. وقتی از آنها می خواهم برای دقایقی با هم صحبت کنیم، تردید می کنند و در حالی که به پشت سرشان نگاه می کنند، به سراغ پدر و مادر می روند. انگار توصیه های ایمنی پدر و مادر برای گفتگو نکردن با غریبه ها را خوب به خاطر سپرده اند. 
پدر مشغول نماز است و مادر سر در کتاب ادعیه دارد. کمی صبر می کنم تا نماز پدر تمام شود. خودم را که معرفی می کنم، با تکان دادن سر، رضایتش را برای گپ و گفتی کوتاه اعلام می کند. آقای مسلم نیا، شش سال می شود که به اتفاق خانواده، احیای نیمه شعبان را برگزار می کنند. یعنی یک سال بعد از ازدواجش تا امسال. می گوید: وقتی سپهر و ارشیا به دنیا آمدند و کوچک بودند هم این سنت را ادامه دادیم و انشاالله اگر عمری باشد تا زنده هستیم ادامه می دهیم.
از او درباره فرق احیا در حرم و دیگر مکان ها سئوال می کنم و می گوید: هر چند فلسفه احیا نیمه شعبان مهم تر از هر چیز دیگری است اما این احیا در حرم امام رضا(ع) صفای دیگری دارد. همین که در هوای حرم باشی و نفس بکشی آرامشی که مبتلایش می شوی بسیار بیشتر است. 
خانم آقای صادقی نیا هم در میانه صحبت های ما می گوید: البته اینجا دعا کردن برای فرج لطف بیشتری دارد...

در فلسفه احیا
با پیراهن های سفید، شلوار سورمه ای و جوراب های سفید آمده اند. 9 نفر هستند و با نظم در کنار هم قدم بر می دارند تا به جایی خالی برسند و بنشینند. آنها دانش آموزان یکی از دبیرستان های شهر هستند که به گفته آقای نجم (مربی پرورشی) پس از اعلام رضایت والدین، قرار شده امشب را تا سحر در حرم و رواق امام خمینی(ره) بگذرند. 
آقای نجم می گوید: این نوجوانان، تعدادی از اعضای گروه سرود مدرسه هستند و داوطلبانه برای حضور در حرم و احیای نیمه شعبان اعلام آمادگی کرده اند. همه این دانش آموزان از بچه های ممتاز مدرسه هستند. قرار است پیش نماز مدرسه هم به ما بپیوندد و در جمعی خودمانی درباره فلسفه احیا و انتظار برای دانش آموزان ما صحبت کند. 

از میلاد تا ظهور
بیرون از رواق امام خمینی(ره) و در صحن پیامبر اعظم(ص) به سراغ حاج آقا منیری، پیش نماز مسجد الرسول(ص) می روم، در حالی که کتاب ادعیه به دست دارد و چشم به عبور زائران دارد و به آرامی ذکر می گوید. 
حاج آقا منیری می گوید: شیرینی انتظار ظهور درست با عنایت به همین روز میلاد آقا صاحب الزمان(عج) باید آغاز شود. وقتی به فلسفه تولد خاص حضرت توجه و عنایت داشته باشیم، باید متوجه باشیم که با متفاوت ترین انسان روی زمین رو به رو هستیم، هم از نظر زمان تولد، هم از نظر فلسفه غیبت و هم از جهت چگونگی و فراهم سازی ابزار ظهور. یکی از این ابزار ظهور، دعای بسیار است و چه زمانی بهتر از احیای نیمه شعبان و چه جایی بهتر از حرم امام رضا(ع) و مسجد جمکران برای این دعا ...
عقربه های ساعت 3 بامداد را نشان می دهد اما همینطور خیل مشتاقان است که به جمع منتظران اضافه می شود؛ منتظران ظهور و عاشقان حضرت...
محبوبه ابراهیم زاده