سخنران حرم مطهر رضوی گفت: امام حسن مجتبی(ع) جلوه کرامت، صبر و اخلاق نبوی، علوی و فاطمی بودند.
امام حسن مجتبی(ع) جلوه کرامت، صبر و اخلاق نبوی بودند
به گزارش آستان نیوز، فروغ نیلچی زاده، کارشناس دینی و سخنران حرم مطهر رضوی در ویژه برنامه جشن شب میلاد کریم اهل بیت(ع) حضرت امام حسن مجتبی(ع) که با حضور جمعی از بانوان زائر و مجاور در رواق نجمه خاتون حرم مطهر رضوی برگزار شد، گفت: کرامت و بخشندگی از مهمترین ویژگی های اخلاقی امام حسن مجتبی(ع) بود ایشان حتی نسبت به دشمن ترین دشمنان خود نیز با کرامت و بخشنده بودند.
وی تصریح کرد: کرامت و بخشندگی این امام همام به حدی بود که هر فقیر و مسکینی که به ایشان مراجعه می کرد یک شبه غنی و ثروتمند می شد. سیره امام مجتبی(ع) در حیطه کرامت شبیه افسانه بود چرا که او بخشندگی را از جدش محمد مصطفی(ص)، پدرش امیرالمومنین(ع) و مادرش فاطمه زهرا(س) آموخته بود.
رسیدگی به فقرا و نیازمندان
این کارشناس دینی بیان کرد: آنچه که در سیره امام مجتبی(ع) مشاهده می شود، رسیدگی به فقرا و نیازمندان است اما نه فقط فقیر و مسکین خاک نشین بلکه هر کسی در هر جایی دست توسل به دامان این امام همام بزند از دریای کرامت ایشان بهره مند خواهد شد.
وی افزود: اما این امام کریم که بخشنده ترین و مهربان ترین افراد زمان خود بودند به خاطر عدم بصیرت مردم نسبت به امر ولایت تنهاترین افراد زمان خود نیز بودند چرا که مردم تحت تاثیر تبلیغات گسترده حکومت اموی علیه اهل بیت عصمت و طهارت، امام مجتبی(ع) را تنها گذاشتند.
این کارشناس مذهبی عنوان کرد: از آنجا که مومنان زمان امام حسن مجتبی(ع) تحلیل فکری درستی نداشتند ایشان را به خاطر صلح با معاویه مذل المومنین خطاب کردند و می گفتند صلح امام حسن(ع) با معاویه موجب ذلت و خواری مومنان شده است.
وی بیان کرد: کسی که به حقیقت ولایت اهل بیت(ع) ایمان داشته باشد می داند امام معصوم(ع) در هر زمان بهترین تصمیم را می گیرد و به گونه ای که به صلاح مومنین است عمل می کند و مومن واقعی در هر زمان امر ولایت را بی چون و چرا اطاعت می کند.
عابدترین انسان زمان
نیلچی زاده در ادامه خاطر نشان کرد: به اذعان دوستان و دشمنان، امام مجتبی(ع) عابدترین مردم زمان خود بودند به طوری که در برخی از روایات آمده که ایشان 30 مرتبه با پای پیاده و در نهایت تواضع و خشوع به زیارت خانه خدا رفتند.
وی عنوان کرد: با اینکه ایشان عابدترین مردم زمان خود بودند ولی در مواجهه با خلق خدا نیز بسیار مهربان و خش رو بودند و توجه به اعمال عبادی ایشان را از رسیدگی به مردم باز نمی داشت.