بسته‌های مهربانی 

رکعت‌ها یک به یک به جماعت طی می‌شود و نماز به سلام اول می‌رسد. دختر نوجوانی به شوق بسته افطاری را در دست می گیرد و آن را باز می کند و مادری باز نکرده به نیت بردن تبرکی برای فرزندان چشم انتظارانش در خانه آن را در کیفش می گذارد. 
 

افطاری از جنس برکت 
صدیقه امینی که در صف های انتهای نماز با دو دختر خردسالش حاضر است و کودکانش را با بسته های افطاری سرگرم کرده است، می گوید: از ایذه خوزستان امروز به مشهد رسیدیم و امشب اولین نمازمان را در حرم خواندیم که این بسته های متبرکی قسمتمان شد. 
او ادامه می دهد: از زمان تولد دخترهایم در سال ٩٧ دیگر قسمت نشد به زیارت بیایم و گرفتن این بسته های افطاری بعد از این همه دوری برایم یک نشانه دارد و نشانه این است که این سفر برای من و خانواده ام به لطف امام هشتم(ع) پر از خیر و برکت است. 
 

لقمه های جاحت روایی

بین دو نماز، مکبر دعا و نیایش کوتاهی می خواند و امام جماعت بی فوت وقت برای مدارای حال روزه داران و رسیدنشان به افطار نماز اعشاء را قامت می بندد.  
بعد از تمام شدن نماز با سلام و صلوات سفرهای افطاری کوچک در هر جایی از صحن پیامبر اعظم(ص) به چشم می خورد و بزم خوردن افطاری در صحن و سرای امام مهربانی ها با آغاز به کار چایخانه صحن کوثر رنگ دیگری می گیرد. 
زن جوانی با پهن کردن یک پارچه کوچک و گذاشتن شیر و کیک و خرمای داخل بسته افطاری منتظر آمدن همسرش از چایخانه است تا باهم روزه شان را افطار کنند. 
معصومه جوادی که از قم مهمان صحن و سرای غریب الغربا است بعد از تعارف افطاری می گوید: هفت سال است که ازدواج کرده ایم اما چشم انتظار داشتن فرزند هستیم. قبل از سفر به مشهد به زیارت حضرت معصومه(س) رفتم و از ایشان خواستم حاجت دل من و همسرم را بدهد و ما را پیش برادرش شفاعت کند. از عمق دلم از خدا می خواهم به همین برکتی که در این حرم امام رضا(ع) قسمتمان شده، خدا فرزندی سالم نصیب من و همسرم کند. زن جوان از سوز دلش آمینی می گوید و با لبخندی بر لب از دور برای همسرش که چای به دست نزدیک می شود دستی تکان می دهد.
 

فرصتی برای همنشینی 

در صحن و اطراف چایخانه که راه می روی هر خانواده به وسع خودش سفره ای پهن کرده که بر گرد آن مهربانی میزبان است. 
هاشم اکبری که همراه دو فرزند، همسر و مادرش در صحن کوثر بر گرد سفره ای کوچک نشست است درباره حال و هوای افطاری در صحن و سرای حرم مطهر رضوی می گوید: توفیق داریم که مجاور امام هشتم(ع) باشیم. چند شب قبل وقت اذان مغرب در حرم بودم و حال و هوای افطاری در اینجا را دیدم. برای همسرم که از این حال و هوا و بسته های افطاری گفتم پیشنهاد داد تا همراه فرزندانمان و مادرم هم به زیارت بیایم و هم در اینجا با لقمه ای متبرک از سفره امام رضا(ع) افطار کنیم و ساعتی دورهم باشیم و قلبا شکرگزار این نعمت خوب هستم. 
تکثیر مهربانی در حرم امام رئوف به راحتی به چشم می آید. در کنار سفره های بزرگ و کوچک که خانواده ها بر دور آن نشسته اند هر که هر چه دارد زیر سایه امام رئوف با دیگری قسمت می کند. یکی نان و پنیری که دارد را به فرد کنار دستی خود تعارف می کند و دیگر خرمای متبرک بسته افطاری که قسمتش شده است را به دیگری می بخشد. 
با ترکیب نور چراغانی های حرم، سفره های گسترده و بی ریای افطاری در کنار نوای گرم خادمی که از عشق به ثامن الائمه(ع) می خواند جان زائر و مجاور نفسی تازه گرفته است. در میان صدای برخورد استکان  و نعلبکی های چای خانه و خدمت رسانی کوچک و بزرگ به زائر امام هشتم(ع) ناخوداگاه این شعر در ذهن تداعی می شود:"ای که عطا بخش همه عالمی... جملۀ حاجات مرا بر سر خوانت بده...."