یادداشت/ شب‌های قدر حرم؛ روشن‌تر از آفتاب

شنیده ام از نوخاستگانی که خود را نهایت روشنفکری می پندارند و همه چیز را می خواهند با دست کوچک خود وجب کنند. می پندارند که استاندارد های عالم خلقت هم باید به اندازه وجب آنان تغییر کند. به این توجه ندارند که در همین عالم، اتفاقاتی می افتد که اصلا نه با وجب که با عقل شان هم نمی شود اندازه گرفت. 
همین فضای مجازی را چگونه می شود پاسخ گفت که «لایتنهای» را به نوعی جوابی کوچک است. هرچه مطلب می ریزی پر نمی شود. انگار همه کتاب های جهان را هم در آن کار گذاشته اند که برای هر چیزی جواب دارد. این را با دست کوچک عقل حسابگر دیروز هرگز نمی شد حساب کرد اما امروزه برای همه ما به آسانی معمای حل شده، قابل فهم است. 
ذره خاک و اورانیوم و شکافت هسته و اتم و.... را چگونه می پذیرند کسانی که قطره اشک را نه به تردید که به انکار می نگرند؟ اگر به همین دو نمونه تامل کنیم، فهم زمان های مقدس و مکان های مقدس، آسان خواهد شد. آن وقت درک شب های قدر به عنوان «خیر من الف شهر» شهرتی فراگیر خواهد یافت به تعداد اندیشه های به بلوغ رسیده. 
حرم هم حرمتی در افزایش خواهد یافت به فراوانی کسانی که به درک شب های عظیم قدر همت می کنند. زمان ویژه در مکان خاص می تواند به هر دو ضریبی احترام برانگیز بدهد. مثل عدد صحیح که صفر هم در سمت راست آن، ضریب ده می دهد. عدد صحیح هم هم افزای توان های آن است. 
از این منظر شب های قدر در حرم مطهر امام مهر و رافت و کرامت، حضرت علی بن موسی الرضا، علیه السلام، شکوهی در افزایش خواهد داشت که هر لحظه اش درخشنده تر و شکوفنده تر از لحظه پیش خواهد بود. 
سبک شدن آدم ها در این زمان و زمین، خود می تواند زمینه ساز فهم کمال یافته در باره این دوگانه پر تامل شود. زمین برگزیده و زمانِ ممتاز که به بعثت جان، می انجامد و جهان را طراوتی نو می بخشد. این را به تکرار از زبان هایی شنیده ایم که در حرم، سبک می شویم. انگار باری از دوش مان برداشته می شود. سبکباری هم به سبکبالی می انجامد. 
بال که سبک شد، پرواز، راحت تر به انجام می رسد. چه پروازی بلند تر از لحظه ای که سر به زیر آسمانِ قرآن قرار می گیرد و لب ها به خوانشِ «بک یا الله» انسان را در بهترین حالت  در محضرِحضرت دوست قرار می دهد؟ این جاست که باید زائران قدری حرم را به التماس، دامن گرفت تا دعا کنند. «التماسِ دعا» در این زمین و زمان، فراتر از آنچه تا کنون شنیده ایم، معنا پیدا می کند. جوابش هم حتما متفاوت خواهد بود. پس به همان زبان خواهش  از همه بخواهیم در حرم امام رضا برای همه جهان و جهانیان دعا کنند. حال نیک را برای همه بخواهند. رفع دامن انواع فقر از این زمین و همه زمین های خدا را طلب کنیم. دعای الهم ادخل .... را تا آخر بخوانیم و از خدا بخواهیم با اجابتِ آن، احس الحال را روزی همگان فرماید. کلمات شب قدر در حرم و اشک باران این زمان و زمین معجزه می کند. بدان امید ببندیم...

غلامرضا بنی اسدی