در مسیر همدلی خدمت، میزبان مردی از خدمتگزاران حرم رضوی هستیم که مسئولیتش نظارت بر بناهای حرم مطهر ثامن الحجج(ع) است تا مبادا رنگی از این زیبایی این بناها بپرد و چشم زائری از دیدن این نازیبایی مکدر شود. عباس شبانی یکی از هزاران خدمتگزار حرم مطهر رضوی است که بعد از 25 سال خدمت، در حال حاضر معاون اداره بهره برداری ابنیه مرکزی حرم مطهر رضوی است و برای ما از مسیری که تاکنون طی کرده است می گوید. 

از چه زمانی و چگونه در حرم مطهر رضوی مشغول به خدمت هستید؟ 
سال ۷۷ بود که در حرم رضوی مشغول به خدمت شدم، در پروژه باب الکاظم(ع) (سردرب شرقی) مشغول به خدمت بودم و تا سال ۸۲، افتخار خدمتگزاری در کنار دیگر همکاران را داشتم. در این پروژه و در کنار تیم ناظر مشاور پروژه، در امر اجرای پروژه فعالیت می کرد. 

در حرم مطهر رضوی چه مسئولیت هایی داشته اید؟
از سال 82 تاکنون درحوزه معاونت بهره برداری و نگهداری واحد ابنیه مشغول به خدمت هستم که هم در بخش ایزولاسیون و هم در بخش برداشت و کنترل سنسورهای دستگاه «ابزار دقیق» در پروژه دارالحجه مسئولیت داشتم. در حال حاضر هم معاون ابنیه مرکزی حرم رضوی هستم که شامل روضه منوره و رواق های پیرامونی و صحن های هسته مرکزی می شود. 

بهره برداری ابنیه مرکزی حرم مطهر چه تفاوتی با دیگر بخش های حرم مطهر دارد؟ 
بعد از ساخت و افتتاح هر رواق یا بنا در مجموعه حرم مطهر، کار بهره برداری شروع می شود. به عبارت دیگر کار ما نگهداری از ابنیه حرم و مسائل وابسته به آن است و هر جا اشکالی به وجود می آید باید آن را برطرف کنیم. مثلا سنگ، شیشه، آینه کاری یا کاشی های بنا دچار آسیب شود بلافاصله تیم مربوطه از معاونت بهره برداری براساس نیاز وارد عمل می شود و آن بخش را مرمت می کند تا این نازیبایی از بین برود، اما کار در ابنیه مرکزی (روضه منوره) به دلیل حضور انبوه زائران در تمام شبانه روز، سخت تر و حساس تر است و کار باید سرعت و دقت بیشتری انجام شود، ضمن اینکه باید با کمترین ایجاد مزاحمت برای زائران باشد. از طرف دیگر ابنیه مرکزی بخشی است که تمام بناهای آن قدمت تاریخی دارند و مرمت باید توسط افراد متخصص در امور مرمت ابنیه تاریخی انجام شود. از همه مهم تر اینکه بخش مرکزی نزدیک ترین حوزه به مقبره امام رضا(ع) است.

به چه طریقی از عیوب داخل بنا آگاه می شوید؟ 
در بازدیدهای ادواری که توسط تیم های بهره برداری، اماکن یا سایر بخش ها انجام می شود از هر نقصی آگاه می شویم. در ابنیه مرکزی این بازدیدها به صورت هر روزه است. همکاران بسیار خوبی در بخش نگهداری و بهره برداری داریم که در بخش کارگری و مهندسی دارای تخصص بالایی هستند و برای کوچکترین موارد در خصوص ابنیه و تاسیسات حرم مطهر رضوی اقدامات شایسته ای را برنامه ریزی و اجرا می کنند تا زائران و مجاوران دغدغه ای به غیر از زیارت نداشته باشند.


از بین رشته های دانشگاه، چرا عمران را انتخاب کردید و نهایت در جوار امام هشتم(ع) مشغول به کار شدید؟ 
پدرم و برخی اقوام کارگاه ساختمانی داشتند و من گاهی به ویژه تابستان ها در دفتر کارگاه شان آستین بالا زده و مشغول به کار می شدم. آن ایام هم علاقمند به تحصیل در رشته عمران بودم و همین علاقه من را به ادامه تحصیل در این رشته مایل کرد. از طرفی دیگر از دوره نوجوانی علاقه زیادی داشتم که در این دستگاه خدمت کنم. فکر می کنم دعای خیر پدر و مادر نیز شامل حالم شد و امیدوارم آن اشتیاق اولیه روز به روز بیشتر و بیشتر شود و قدرِ بودن در قطعه ای از بهشت را بدانم.

شیرین ترین و بهترین خاطره شما مربوط به چه زمانی است؟ 
هر روز حضور در این صحن و سرا خاطره است؛ از شفای بیماران گرفته تا امید دلسوختگان، تا نگاه پر شوق جوانانی که کبوتر دلشان را به وصال آقا گره زده و زندگی را اینگونه آغاز می کنند. یکی از بهترین و شیرین ترین خاطرات من مربوط به روزی است که برای تحویل بخشی از رواق امام خمینی(ره) می رفتم و خیلی هم عجله داشتم. در حین رفتن پیرمردی که قد بلند و جثه قوی داشت صدایم زد و گفت «من سالی یک بار از ارومیه به حرم مطهر می آیم و هر سال از اینکه می بینم تغییراتی در حرم ایجاد شده خوشحال می شوم.» من هم در جواب گفتم که تمام تلاش ما این است که زائر امام هشتم(ع) با دل خوش بیاید و با دلخوشی برگردد. آن زائر هم وقتی این جواب را شنید منقلب شد و گفت «قربان امام رضا(ع) بروم که هم خودش رئوف است و هم خادمانش» حرف این پیرمرد برای من الگو شد تا تمام توانم را به کار گیرم تا زائر علی ابن موسی الرضا(ع) در رفاه باشد و اگر در حرم مطهر ببینم یا گزارش بدهند جایی خرابی دارد حس ناخوشایندی دارم و بلافاصله برای برطرف کردن مشکل اقدام می کنیم. 

فکر می کنید جذاب ترین بخش در معماری حرم مطهر کجاست؟
زمانی که از مسجد شاه یا همان مسجد ۷۲ تن در نزدیکی حرم مطهر بازدید کردم، این محل در حال تعمیر بود. این مسجد چون محراب ندارد و در سرداب آن مقبره وجود دارد مسجد نیست اما به نام مسجد شهرت پیدا کرده است. در سرداب این محل سقف ضربی دار است در چهار گوشه آن محراب های قوسی شکلی وجود دارد که اگر در آن ها نجوا کنید صدای خودتان را از پشت سر می شنوید یا اگر کسی در طرف مقابل شما آرام صحبت کند شما صدای او را می شنوید. 

بچه کدام محله هستید و مختصری هم درباره مسیر زندگی تان بگویید.
متولد 20 اسفند 1346 در محله سمزقند مشهد هستم. به مدرسه ابتدایی احمد سعیدی و راهنمایی جمال فریدزاده رفتم. در سال 65 و66 زمانی که در هنرستان شهید کاظمیان درس می خواندم دوبار به جبهه در مناطق کردستان و جنوب رفتم و بعد از بازگشت به دلیل جاماندن از تحصیل به صورت ترمی در مدرسه جمال الدین اسدآبادی درسم را تمام کردم و در دانشگاه آزاد مشهد مدرک کارشناسی در رشته عمران گرفتم و در سال 77 در زمان دانشجویی و آغاز کارم در حرم مطهر رضوی، ازدواج کردم و حاصل ازدواجم یک پسر است. 

حضور و لطف امام هشتم(ع) را در چه لحظه ای از زندگی خودتان احساس کرده اید. و اگر بخواهید درباره امام رضا(ع) با شخصی معرفی کنید با چه صفتی ایشان را معرفی می کنید؟ 
لطف حضرت زیاد شامل حالم شده است. به عنوان مثال زمانی که پسرم نوزاد بود، توده کوچکی در بدنش پیدا شد که پزشک تشخیص جراحی داد. آن زمان به حضرت رضا(ع) و جوادالائمه(ع) متوسل شدم. روز بعد همسرم اثری از توده ای که با دست قابل تشخیص بود نیافت و من این را یکی از الطاف حضرت در زندگی ام می دانم. قبلا همسرم در شهرستان فریمان پرستار بود. گاهی بیماران بدحال را به مشهد اعزام می کردند. در خاطراتش از دختر نوجوانی نوشته است که سوخته بود درد امانش را بریده بود. وقتی به مشهد رسیدند، آمبولانس در مسیر بیمارستان از میدان 15 خرداد (فلکه ضد) عبور کرد. در میدان توقف کوتاهی کردند و دختر نوجوان با سلام گفتن و عرض ارادت به امام رضا(ع) به آرامش رسید و دیگر ناله نکرد. اگر بخواهم امام رضا(ع) را به کسی پیوند بزنم و این شایستگی را داشته باشم، از رئوف بودن ایشان می گویم.