«ظرفیت‌سنجی موضوع مکان دوستدار کودک در حرم مطهر رضوی» برررسی شد

به گزارش آستان نیوز، در این نشست که در تالار شیخ طوسی بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی برگزار شد حجت‌الإسلام و المسلمین سیدرضا شیرازی، استادیار پژوهشکده علوم اسلامی رضوی و دکتر امین بابادی، استادیار موسسه آموزش عالی آرمان رضوی به ارائه مطلب پرداختند.
در ابتدای جلسه حجت‌الإسلام و المسلمین دکتر احمد امامی‌راد، استادیار پژوهشکده علوم اسلامی رضوی و دبیر این نشست، با معرفی اجمالی ارائه‌کنندگان و پیشینه آنان و نیز موضوع نشست و اهمیت آن، به کاربردی بودن موضوع نشست و عمومیت آن نسبت به تمامی اماکن مقدسه، مساجد و حسینیه‌ها و همچنین تمامی معابد در ادیان مختلف اشاره کرد و به لزوم نقشه راه چنین پژوهش و نشست علمی کاربردی برای برنامه‌ریزان و مدیران اماکن مقدسه پرداختند.
در ادامه حجت‌الإسلام و المسلمین سیدرضا شیرازی با اشاره به این‌که این نشست به خصوص «مکان» دوستدار کودک اختصاص دارد، به تاریخچه بحث «مکان دوستدار کودک» در معنای عام آن اشاره کرد و مقصود از حرم مطهر را محدوده قسمت بازرسی حرم دانستند.
وی با اشاره به معانی مختلفی که از کودک می‌شود، مقصود را کودکی دانست که ولی او را نمی‌تواند تنها بگذارد.
این پژوهشگر در ادامه به قواعد و اصول اسلامی مرتبط با حرم دوستدار کودک پرداخت و تناسب با سن کودک و توجه به طبیعت پرجنب و جوش او را از این قواعد دانسته و به روایات متناسب اشاره کرد.
در ادامه نیز دکتر امین بابادی با اشاره به ظلمی که زیست امروزی به کودک می‌کند معیار حرم کودک‌پسند، را ایجاد اشتیاق در کودک نسبت به حرم دانست.
وی به تعریف کودک و ویژگی‌های دوران کودکی از منظر تربیتی و روان‌شناسی پرداخت و اصول اساسی در کودک‌پسند بودن حرم را مهرورزی و ایجاد شادمانی در او دانست.
مختصات اساسی حرم کودک‌پسند از منظر وی عطوفت، برخورد با لبخند و روی گشاده، احترام به او و نظرخواهی از او بیان شد.
در ادامه نیز حجت الإسلام و المسلمین دکتر احمد امامی‌راد با جمع‌بندی مباحث ذکرشده از  شرکت‌کنندگان خواست نسبت به بررسی و نقد مباحث نظرات خود را مطرح کنند.
دکتر علی اسماعیل زاده، پژوهشگر بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی به عنوان ناقد و برخی شرکت‌کنندگان ضمن تأیید و تأکید برخی از مباحث ذکرشده به صورت مصداقی به تعریف و توصیف حرم دوست‌دار کودک انتقاد داشتند و برخی مباحث را ناظر به بررسی‌های داخل حرم ندانسته و نیز به برنامه‌ریزی بزرگسالان برای کودک دوستدار حرم اشکال وارد کردند. همچنین حرمی که بزرگسال برای کودک ایجاد می‌کند را مطلوب ندانسته و تصمیم‌گیری خود کودک در این امر را مهم‌تر قلمداد کردند. 
در پایان نیز انتقادها و مباحث با پاسخ های ارائه‌کنندگان و جمع‌بندی دبیر علمی جلسه به پایان رسید و بر لزوم ادامه‌دار بودن این مباحث و ارائه نشست‌های علمی دیگر و کرسی ترویجی در این رابطه تأکید شد.