هر جای دنیا باشم، با حجاب بازی می‌کنم

به گزارش آستان نیوز، مهدیه غلامی دانش آموز پایه دوازدهم دبیرستان دوره دوم امام رضا(ع) واحد1، والیبالیست صاحب عنوان خراسان رضوی است که پس از کسب آخرین عنوان تیمی‌اش، مقام سوم سی و سومین دوره مسابقات والیبال دختران دانش آموز سراسر کشور، فرصت را برای یک گپ‌وگفت ورزشی مناسب دیدیم که شرح آن را می‌خوانید.  
کلاس ششم بود که مربی ورزش مدرسه، استعدادش را در والیبال شناسایی کرد و برای پرورش توانایی‌هایش، «مهدیه» را به باشگاه محل فعالیت خود برد. تنها در مدت سه ماه تمرین، او آماده حضور در رقابت‌های کشوری شد. از سال 98 نیز عضو لیگ‌های حرفه‌ای والیبال است و هر سال برای حضور در رقابت‌های کشوری دعوت می‌شود. 
 

تمرین‎های 12 ساعته
از او ‌پرسیدم، در موفقیت امروزت سهم تلاش و تمرین بیشتر بود یا استعداد؟ گفت: «بدون تلاش و تمرین سخت، نه فقط در ورزش حرفه‌ای، در هیچ حوزه‌ای به جایی نمی‌رسی.» 
نزدیک مسابقات که می‌شود، هر روز از اول صبح تا ساعت 11 به امور شخصی و تحصیلی می‌رسد و سپس به مدت 6 ساعت در باشگاه بدنسازی تمرین می‌کند. به‌محض برگشت به منزل، مجدداً همراه پدرش به پارک نزدیک منزل می‌رود تا تمرین‌های چهار، پنج ساعته هوازی و توپی را ادامه دهد که بیشتر اوقات تا ساعت 11 شب طول می‌کشد.
او به گوشه دیگری از دشواری‌های ورزش حرفه‌ای اشاره می‌کند: یکسال‌درمیان مسابقات انتخابی تیم ملی نوجوانان و جوانان برگزار می‌شود و من نیز دو دوره به اردوی تیم ملی دعوت شدم ولی با قد 1.78 سانتی‌متر در رقابت با بازیکنان بلندقامت در پست‌های پرشی و دفاعی شانس چندانی نداشتم. 
متاسفانه در لیگ‌های والیبال کشورمان به جای اردوهای تمرینی مستمر در طول سال و نیز تمرکز بر بازی‌سازی، بیشتر به‌دنبال پیدا کردن بازیکنان قد بلند هستند. هر ساله، تنها سه ماه نزدیک به مسابقات، قراردادها را با مبلغ بسیار پائینی با ما می‌بندند که در این زمان کم، فرصت چندانی برای توانمند شدن و بازی‌سازی پیدا نمی‌کنیم.
 

می‌خواهم لژیونر شوم
پدرش از کشتی‌گیران حرفه‌ای بوده و تا اردوی تیم ملی هم پیش رفته است. حرف مهدیه به اینجا که رسید، از او پرسیدم، پیشینه ورزش خانوادگی تاثیری در والیبالیست شدنت داشت؟ او تاکید می‌کند: خیلی زیاد. به نظر من استعداد و توانایی ذاتی مهم است اما تعیین‌کننده نیست. مهمترین عامل تلاش ورزشکار و بیشتر از آن، حمایت خانواده است که خدا را شکر من از این نعمت در طول عمر ورزشی‌ام برخوردار بودم. 
خیلی‌ از دوستانم، استعداد و همت داشتند ولی به خاطر ساعات طولانی تمرین که باید به باشگاهی خارج از محدوده سکونت‌ می‌رفتند، حمایت‌شان نکردند و از ورزش حرفه‌ای بازماندند. ولی من به پشتوانه حمایت خانوده‎ام، می‌خواهم آن‌قدر بازی کنم که در سطح جهانی به عنوان لژیونر بازی کنم. 
«اگر در آینده برای بازی کردن به یک کشور خارجی رفتی، آنجا چطور ظاهر خواهی شد؟» در جواب این سوال گفت: همیشه گفته‌ام، فرقی نمی‌کند کجای دنیا توپ بزنم، هر جا باشم با حجاب بازی می‌کنم چون نماینده ورزش کشورم هستم.


درس و ورزش در اوج
از مهدیه پرسیدم؛ «با همه مشکلات پیش روی یک والیبالیست، هزینه‌های سنگین زندگی ورزشی و نیز ساعات طولانی تمرین، چرا ادامه می‌دهی؟» در جواب گفت: «چون عاشق والیبالم. به علاوه، اگر در ورزش لژیونر قابلی شوم، می‌توانم در کنار افتخارآفرینی برای کشورم، کسب درآمد کنم.» 
سه سالِ پایه دوره دوم متوسطه را در مدارس امام رضا(ع) تحصیل کرده و به برخی حمایت‌های مدرسه در این مدت اشاره می‌کند: به خاطر تمرینات و شرکت در مسابقات زیاد غیبت می‌کنم، انتظار این طور همراهی مدرسه را نداشتم. همین طور، با تشویق‌ها و جوایزی که در فضای مدرسه به مناسبت‌های مختلف مثل هفته تربیت بدنی از من به عمل می‌آورند، نشان می‌دهند برای تلاش و موفقیت‌هایم ارزش قائل‌اند که باعث دلگرمی من برای ادامه دادن می‌شود.    
او می‎گوید: «در کنار تمرینات سخت، اصلا از درسم غفلت نمی‌کنم. معدلم در سه پایه دوره اول متوسطه، 20 بوده و در دوره دبیرستان نیز معدلم در رشته تجربی بالای 17 بود.»
«مهدیه» هدف سختی را هم برای ادامه تحصیل انتخاب کرده است: «می‌خواهم به امید خدا در رشته پزشکی پذیرفته شوم. اگر نشد، به ادامه تحصیل در رشته تربیت بدنی هم فکر می‌کنم.» چون او مصمم است پاسخ حامیانش از مادر و پدر، مربی، به‌خصوص مسئولان مدرسه را با تلاش دوچندان برای به چنگ آوردن سکوهای بالاتر و ادامه تحصیل در دانشگاه بدهد. 
مصاحبه از سارا صالحی