برای یک زندگی قرآنی 

این خود برکت قرآن است که دختری در 13 سالگی مثل بزرگ‌ترها حرف بزند و برای خودش زندگی آمیخته با قرآن را تصور کند. از الان ببیند که می‌خواهد در جوانی قرآن را حفظ باشد، در میانسالی موفقیت و درخشش شاگردانش را در محافل قرآنی ببیند و در پیری به برکت قرآن دنیا را تفسیر کند. 
 

یک زندگی قرآنی 

هما دلفکار وقتی فقط 6 سال دارد و دوره پیش دبستانی را می‌گذراند روخوانی قرآن را آغاز می‌کند. روخوانی، روانخوانی، تجوید مقدماتی، تجوید تکمیل، همه بخش‌های ترتیل و صوت و لحن که همچنان ادامه دارد و برای آن‌ها در دوره‌های دارالقرآن شرکت می‌کند.
در این 7 سال اما در کنار قرآن خواندن و حفظ کردن و شرکت در مسابقات خواسته یا ناخواسته تفسیر خودش را از زندگی آمیخته با قرآن را دارد. برای همین است که ناخودآگاه در بین کلماتی که از آن‌ها استفاده می‌کند چندین بار کلمه «برکت» را می آورد. 
همای نوجوان انگار توانسته است به خوبی درک کند قرآن چه برکتی در زندگی آدم ها دارد. 
 

تأثیر قرآن در درس ها

از لحن کلامش پیداست فقط جملاتی را که شنیده تکرار نمی‌کند بلکه خودش چیزهایی را درک کرده است. «همین که حرم می‌روم و قرآن می‌خوانم کلی برکت دارد. هم زیارت امام هشتم(ع) است هم یادگیری قرآن. این دوتا در کنار هم برای من خیلی برکت دارد، خیلی ارزشمند است. اگر بخواهم فقط از یکی از برکاتش نام ببرم کمک به درس خواندنم است. برخی فکر می‌کنند کلاس های قرآن را فقط باید زمان‌های فراغت بروند چون ممکن است در درس خواندن‌شان اثر بگذارد یا مانع شود. اما واقعا اینطور نیست. برای من قرآن خواندن به درس و مدرسه نیز کمک می‌کند.  وقتی قرآن را حفظ می‌کنم درس‌هایم را هم بهتر حفظ می‌کنم. دوران ابتدایی همیشه معدلم «خیلی خوب» بود. امسال هم معدلم 20 شد. اگر این تاثیر مثبت نیست پس چیست؟»
او که در آخرین حضورش در رقابت‌های قرآن موفق شده است رتبه اول مسابقات دهه فجر را از آن خود کند حالا برنامه‌های بزرگ‌تری برای خودش دارد که شرکت در مسابقات مختلف قرآنی بخشی از این برنامه‌هاست. «به تازگی در یک مسابقه قرآن شرکت کردم که هنوز نتایج آن اعلام نشده است. تیرماه هم یک رقابت قرآنی دیگر است که قصد دارم در آن شرکت کنم. دوست دارم تا هر وقت که در توانم هست در مسابقات شرکت و افتخار کسب کنم.
 

حس بودن در کنار امام رضا(ع)

او که تاکنون در چند مسابقه قرآنی شرکت کرده از داوران مسابقات قرآنی می‌خواهد در داوری و قضاوت، کم‌تر سلیقه‌ای عمل کنند و بیشتر دقت کنند تا حق کسی ضایع نشود. 
فاطمه در پایان صحبت‌های دوست دارد باز هم از حرم مطهر امام رضا(ع) بگوید، مکانی که برایش حس عجیبی دارد، حسی شبیه به خانه پدربزرگ‌ها که بچه‌ها در آن بیشترین احساس آرامش را دارند، حسی شبیه به بودن در یک خانه آشنا، حسی که سراسر وجودش را آرام می‌کند. «کنار امام رضا بودن حس خوبی دارد. مثل وقت‌هایی است که خانه پدر بزرگم می‌روم یا خانه یک آشنایی که در آن احساس امنیت و آرامش می‌کنم. حسی که خوب است فقط همین»

گزارش از مریم مانا