از شب اول ماه محرم، خادمیاران کانون خدمت رضوی منطقه 5 تهران در دو چایخانه حضرت رضا(ع) مستقر در کنار حسینیه معظم ریحانه الحسین(ع) عهد بستند که با چای روضه از عزاداران پسر حضرت زهرا(س) پذیرایی کنند.
خیمه نوکران حسینی تهران چای روضه به دست عزاداران داد
به گزارش آستان نیوز از تهران، خادمیاران کانون خدمت رضوی منطقه 5 تهران 11 شب متوالی در دهه اول محرم افتخار نوکری امام حسین(ع) را در چایخانه حضرت رضا(ع) داشتند و بر روی لباس مشکی عزا، روپوش های سبزرنگ خدمت به تن کردند و زیر سایه نورانی حضرت خدمتی خالصانه ارائه دادند.
خادمیاران با هماهنگی های انجام شده با خادم های حسینیه ریحانه الحسین(ع) در روز اول ساعت ها قبل از شروع مراسم، خیمه چایخانه ها را در کنار ورودی آقایان و بانوان برپا کردند و از ولی نعمتشان رخصت گرفتند برای خدمت.
بعد از اذان مغرب و اقامه نماز جماعت همه چیز آماده است برای پذیرایی از عزادارانی که با ورود به هیئت عزاداری امام حسین(ع) دیگر زائر این حرم خوانده میشوند.
به چهره تکتک خادمان که نگاه میکنی عشق به سید الشهدا(ع) و لذت خدمت را به وضوح میتوانی ببینی، آری همه با هم یکدل شدند و قسم یاد کردند تا مرهمی باشند بر دل سوخته عزاداران این خیمه.
کتریهای بزرگ در کنار چایخانه روی شعلهها قرار گرفتهاند، لیوانها آماده روی کنسول.
فارغ از مکان و زمان یک لحظه با صدای خادمی که شما رو به نوشیدن چای دعوت میکند به سمت کربلا، اربعین و موکبهای مسیر نجف تا کربلا کشانده میشوی، اشک از چشمانت جاری میشود.
اینجا کجاست کربلا/ قلب خداست کربلا/ هر که در این حلقه نیست/ فارغ از این ماجراست
صدای روضه سید مجید بنیفاطمه به گوش میرسد. دلها پر میکشد و به یاد مظلومیت حضرت امام حسین(ع) اشک در چشمهای خادمیاران حلقه میزند، گاهی سینهزنان به گوشهای از چایخانه پناه میبرند و ولی عشق به خدمت دوباره آنها را سرپا میکند.
هر شب این خیمه رنگ و عطر خاصی دارد، یک شب گلباران میشود به یاد نوجوانی حضرت قاسم(ع) شب دیگر عروسکها به یاد دختر سه ساله کربلا پخش میشود، شبی هم شیر پخش میشود تا رباب شرمنده طفلش نشود، آب. عطش طفلان و غیرت عمو عباس(ع).
شنیدن روایتهای قتلگاه، وداع حضرت زینب(س) با برادر، کشیدن گوشوارههای دختری سه ساله با نوای سید مجید بنیفاطمه و سخنرانی حجت الاسلام حامد کاشانی اشک از چشمانت جاری میکند و منزل به منزل با اسیران کربلا همسفر میشوی.
عزاداران در ورود و خروج از حسینیه یا در خیابانی که کنار خانواده نشستهاند، چایخانه را میبینند و دلشان به سوی بارگاه ملکوتی امام رضا(ع) پر میکشد.
با چشمانی اشکبار اول از دور نگاهی به کتیبه بالای چایخانه که نوشته شده چایخانه حضرت رضا(ع) میاندازند و نزدیکتر که میشوند با خادم کنار چایخانه از دلتنگیهایشان صحبت میکنند یکی دیگر خیلی آرام از خادم میپرسد، شما از مشهد آمدید؟...
شام غریبان است به راحتی میتوان اندوه پایان یافتن نوکری را در چهره تکتک خادمان دید تا به هم میرسند در گوش هم زمزمه میکنند شب آخر است.
طبق روال هر شب بعد از روضه و ایجاد صفهای طولانی صدای یا رضا گفتن در چایخانه بلند میشود و عزاداران با زمزمه یا رضا جان نزدیک میشوند و برخی از همان دور سینهزنان به تماشای همخوانی خادمیاران میایستند.
یک ساعت از نیمه شب گذشته خادمیاران جلوی چایخانه دور هم جمع میشوند و به قدردانی این خدمت، صلوات خاصه را قرائت میکنند و از امام رضا(ع) برات کربلا و خدمت در موکب خدام الرضا(ع) را طلب میکنند.
آری خیمه نوکری جمع میشود و آرزوی خدمت در اربعین خادمان را راضی میکند که راهی خانه شوند.