عمادالدین شیخ‌الحکمایی، در این نشست به تبیین مسیر یا مسیرهای حرکت امام از مدینه تا مرو، اختلاف نظرهای موجود، شواهد سفرهای دیگر، سفر مخفیانه حضرت به قزوین، سنت یادگارنویسی و نمونه‌های اولیه یادگارنویسی و همچنین یادگار نویافته و انتساب نوشته پرداخت.

وی ادامه داد: برخی از صاحب نظران پیش از سفراصلی حضرت از سفرهای دیگر ایشان سخن گفته‌اند و برای آن شواهدی ارائه کرده‌اند. برای نمونه در کتابی با عنوان «تاریخ قزوین و فضائل ها» نوشته حافظ ابو علی خلیل بن عبد الله قزوینی که حدود سال 400 هجری تالیف شده است به سفر مخفیانه حضرت رضا(ع) به قزوین اشاره شده و همچنین بیان شده است که در این سفر فرزند دو ساله حضرت فوت کرده و در بنایی که امروزه به نام شاهزاده حسین در شهر قزوین شهرت دارد، دفن شده است.

این پژوهشگر در ادامه خاطر نشان کرد: در متن دیگری که در خصوص سفر حضرت به قم روی آن استناد شده به روایت متفاوتی اشاره شده است که مسیر سفر حضرت از کوفه و بغداد به کرمانشاه و ساوه و قم بوده است.

وی همچنین به سنت یادگار نویسی و در این میان به یادگار نوشت‌های پهلوی و اسلامی کاخ تچر اشاره کرد و گفت: امروزه نگاه کاملا متفاوتی به موضوع یادگار نویسی داریم، در واقع به تعبیری در قدیم بزرگان و علما یادگارمی نوشتند اما در حال حاضر که یادگارنویسی روی ابنیه جرم است مجرمین این کار را می کنند.

 شیخ‌الحکمایی در ادامه به متن یادگار نوشت نویافته از حضور امام رضا(ع) در منطقه ساوه اشاره کرد و ادامه داد: در یکی از مساجد ساوه متنی نوشته شده است که مروبط به قرن اول و دوم هجری است و نشان از حضور حضرت به ساوه دارد که خوشبختانه این متن به دلیل حفاظت ومرمت بنا دست نخورده باقی مانده است. 

وی تصریح کرد: در این متن که به عنوان کهن‌ترین متن گزارش شده، آمده است:«حضر علی بن موسی اللهم اغفر(له) بحق محمد و علی و فاطمه و الحسن و الحسین احدی و ماتین» که امکان دارد نگارنده این متن خود حضرت رضا(ع) باشند.