خدمتی عاشقانه در مسیری بهشتی

به گزارش آستان نیوز، به دلیل گسترش وسعت بارگاه ملکوتی رضوی در طول چند دهه‌ گذشته، مسیر ورودی‌ها تا روضه منوره طولانی‌تر شده است. این امر موجب شده تا آستان قدس رضوی بخش صندلی چرخدار و زائربرهای برقی را در راستای تسهیل زیارت زائران سالمند و کم‌توان ایجاد کند چنان‌که ایستگاه‌های زائربرهای برقی در برخی از محورهای منتهی به حرم مطهر رضوی و همچنین داخل اماکن متبرکه فعال است. در این مجال با حسن جعفرزاده کاشانی، یکی از خادمان مشهدی این بخش هم‌کلام می‌شویم که در جابه‌جایی زائران با زائربرهای برقی نیز مشارکت دارد. 
 

توفیق خدمت در بخش‌های مختلف

یکی از روزهای شلوغ بارگاه ملکوتی رضوی است و زائربرهای برقی سفیدرنگ آستان قدس رضوی یکی پس از دیگری در خیابان آیت‌الله واعظ طبسی می‌روند و می‌آیند. در ایستگاه انتهای خیابان می‌ایستیم تا زائربری که پشت فرمان آن حسن جعفرزاده کاشانی نشسته است، از راه برسد. او با احترام، صبر می‌کند تا تک تک زائران و مجاوران به ویژه افراد سالمند به سلامت از زائربر پیاده شوند. سپس مسئولیتش را به خادم سفیدپوش دیگری می‌سپارد و با رویی خوش میهمان گفت‌وگوی ما می‌شود. 
این خادم مشهدی می‌گوید: بیش از 13 سال است توفیق خدمت در حرم مطهر را دارم و در بخش‌های مختلف؛ از مهمانسرای حضرت رضا(ع) تا انتظامات صحن‌ها خدمت کرده‌ام. در حال حاضر نیز حدود 9 سال است در بخش صندلی چرخدار و زائربرهای برقی فعالیت می‌کنم.  
جعفرزاده کاشانی برنامه روزهای خدمتش را این طور توضیح می‌دهد: وقتی شیفت خدمتم فرا می‌رسد، حدود چهار صبح از منزل به طرف حرم مطهر رضوی حرکت می‌کنم تا قبل از ساعت 5 صبح بتوانم در حرم مطهر باشم و در قسمتی که مسئولان برایم تعیین وظیفه کرده‌اند، خدمت کنم. ما هر دو ساعت خدمت، دو ساعت استراحت داریم، اما آن دو ساعت استراحت به نیم ساعت هم نمی‌رسد. چون به طور معمول سر ساعت نمی‌توانیم محل خدمتمان را ترک کنیم و زودتر هم باید به محل خدمت برگردیم. 
او می‌افزاید: بنابراین عشق به خدمت در صحن و سرای رضوی است که موجب می‌شود خستگی جسمی و فیزیکی را کنار بگذاریم. در حقیقت از نظر روحی احساس خستگی نکرده و برای خدمت در هفته بعدی هم لحظه‌شماری می‌کنیم. البته موتور محرکه خدمت ما خادمان در هر بخشی از بارگاه ملکوتی رضوی که فعال باشیم، این عشق به خدمت است.
 

دعاهای زیبای زائران

در ادامه از جعفرزاده کاشانی درباره حس درونی‌اش در روزهای خدمتش در این حریم امن الهی می‌پرسیم و او پاسخ می‌دهد: هر روز صبح که برای خدمت می‌آیم، دو رکعت نماز شکر می‌خوانم که امروز زنده‌ام، سالم هستم، لباس خدمت پوشیدم و آقا امام رضا(ع) به من اجازه خدمت به زائرانشان را دادند. در واقع این فرصت خدمت را از عنایت و لطف حضرت می‌دانم. 
این خادم بخش صندلی چرخدار و زائربرهای برقی حرم مطهر رضوی می‌گوید: از طرف دیگر، توفیق تشرف هر هفته خودم به حرم مطهر را مدیون دعای خیر همین زائران سالمند هستم. اگر در یک مسیر با ما همراه شوید و کنار زائران در زائربرهای برقی بنشینید، صدای دعاهای آن‌ها را خواهید شنید. امکان ندارد از سیزده نفری که سوار شدند، حداقل ده نفرشان وقتی پیاده می‌شوند من، پدر و مادرم و آبا و اجدادم را دعا نکنند. 
او اضافه می‌کند: زائران از سر لطفی که به ما خادمان دارند، دعاهایی همچون «الهی جوان خیر ببینی»، «الهی همیشه سالم باشی»، «الهی رنگ بیماری نبینی»، «الهی پدر و مادرت عاقبت به خیر شوند»، «خوشا به حال پدر و مادرت که چنین فرزندی دارند» و... را در حق ما می‌کنند. این دعاهای زیبا موجب می‌شود تا من خادم برای خدمت در شیفت بعدی‌ام انگیزه خدمت بیشتری داشته باشم. 
 

وقتی دل‌ها آماده زیارت می‌شود

این خادم حرم مطهر بیان می‌کند: همه ما که ملبس به لباس خادمی هستیم، به دلیل یک تفکر مشترک و آن عشق خدمت به زائران حضرت رضا(ع) است که می‌توانیم به خدمتمان ادامه دهیم. باور کنید اگر عشق به خدمت نباشد، تحمل این گرمای بالای 40 درجه تابستان یا حرکت صندلی چرخدار در سرمای سخت زمستان یا زیر بارش برف و باران برایمان طاقت‌فرساست. 
او با اشاره به این‌که شغلش آزاد است، ادامه می‌دهد: روزهایی که شیفت خدمتم در حرم مطهر است، را جزء داشته‌های خود می‌دانم. از عنایت حضرت رضا(ع) دچار ضرر مالی نیز نشدم. 
همچنین جعفرزاده کاشانی در خصوص حال و هوای خدمت در زائربرهای برقی در محور خیابان آیت الله واعظ طبسی می‌گوید: این خیابان، حال و هوای روحانی خاصی در وجود زائران، مجاوران و عابرانی که در ابتدای خیابان می‌ایستند و حرم مطهر را از دور می‌بینند، ایجاد می‌کند. از این رو من هم وقتی پشت فرمان زائربر می‌نشینم با ذکر آقا امام رضا(ع)، صلوات و یا شعرهایی که می‌تواند دل‌ها را منقلب کند، زائران را متوجه حرم مطهر می‌کنم تا جایی که خود زائران می‌گویند دل‌هایمان دیگر نرم شده و آماده ورود به حرم مطهر هستیم. 
او در پایان ما را میهمان یکی از این بیت شعرها می‌کند: «اینجاست طبیبی که ندارد نوبت   هر دل که شکسته‌تر بُود پیشتر است».