هر روز که روپوش سفیدم را میپوشم و هر لحظه که یک بیمار اسم زیبای شما را با خودش زمزمه میکند تا دردهایش آرام بگیرد، من با تمام جانم، هزار مرتبه میگویم: «آمدم ای شاه پناهم بده» و اجازه بده، منِ نالایقترین، به حکم رأفتات، پرستار جانهای خستهای بشوم که به شوق دیدنات، مشهدی شدهاند. مریضها همیشه میگویند التماس دعا و ما همهی دردها را میسپاریم به شما «یا وجیهاً عند الله اشفع لنا عندالله»