حال و هوای حرم امام رضا(ع) در سالروز میلاد امام جواد(ع)/ تولد نور دیده تان مبارک آقا جان

 از ورودی باب الجواد که وارد حرم شدم، خادم حرمت گفت:«انشالله حاجت روا برگردی این شب عزیز» و من چشمانم برق زد که بله، آقای مهربان عیدی تولد نورچشمش را به زائرانش می دهد. 

می آیم تا فرش های گسترده که نوجوانان خادم، برای نماز پهن کرده اند، صدای دعای توسل می آید، کودکی با کلاه، شالگردن و لباس سبز می چرخد و بازی می کند، مادرش دستهای دعا به آسمان برده است؛ انگار تابلوی نقاشی است، این همه زیبایی کنار هم، تصویر در تصویر، چیده شده، می نشینم، دل می دهم به سوز مناجاتشان؛ دعایشان که تمام می شود؛ میپرسم،« زائرید؟ از کدام شهر؟» متبسم میگوید:«کرمان و اشکهایش را از چهره پاک می کند.» می گوید، کرمان و خیره می مانیم بهم و میدانم که او به نیابت همشهریان داغدارش نیز زیارت کرده است و یقین دارم که از لحظه لحظه های حضورش در ساحل امن این حرم، با خودش موج موج آرامش به سوغات می برد.

غروب می شود، شفق آسمان را فرا میگیرد، این همه زیبایی، زائران را بوجد آورده و همه عکاس باشی شده اند و لایو و استوری می گیرند تا در شکوه این زیارت دوستان و خانواده شان را سهیم کنند. 

صحن به صحن، ریسه های چراغانی روشن می شود و آب نماها و گلدان های رنگارنگ بر شعف شب میلاد می افزایند.

میرسم به صحن آزادی، نور خوشرنگ ایوان طلایی در چشم های زائران متبلور است، فواره ها دست افشانند و از نگاه زوج های زائر، ایستاده روبروی گنبد، شادی میبارد.

نمازگزاران صف به صف و دستها درحال قنوت و مادری بچه در بغل، روی سکوی کنار حوض نشسته است، او نوزاد دختری چشم مشکی، کاپشن صورتی در آغوش دارد؛ می گوید: «از تهران آمده ام، فاطمه ثمین، دخترم، دوماهه است.»  صدایش ذوق دارد، وقتی می گوید:« دخترم زیارت اولیست.» قربان صدقه ی، زائر زیارت اولی آقا می شوم و چند عکس بیادگاری از او ثبت می کنم.

شور و حال این فضای ملکوتی وصف ناشدنی است، اما نوشته ی کتیبه ی ایوان طلا آن را خوب توصیف کرده است: 
«در میان عرشیان غوغا به پاست
جشن میلاد جواد ابن رضاست»

هوا کمی سرد اما دلچسب است و چایخانه‌های حرم در صحن‌های کوثر، غدیر و امام حسن مجتبی (ع) و باغ رضوان میزبان زائرانند و در فرصت تعارف چای متبرک، گرما را هم با این نوشیدنی محبوب ایرانی توزیع می کنند؛« علیرضا» هم که با جمع دوستانش به زیارت آمده چای را که می نوشد، می گوید:« چای حرم آقا می چسبه، اما خوشبحال مهمانان امشب مهمانسرای حضرت.»

زائران صحن به صحن، رواق به رواق، هرگوشه ی دنجی که هستند، با صدای «جعفر ملائکه» زیارت امین الله را مرور می کنند و در ادامه حجت‌الاسلام و المسلمین شهاب مرادی برایشان سخنرانی می کند. 

گروه سرود گلدسته‌های حرم هم به برنامه شب تولد آقا رونق می دهد و ذاکران اهل بیت (ع) حاج علی اکبر حائری و سید امیر احمدنیا هم، امشب از طرف آقا طلبیده شده اند تا در خدمت زائران او به زیبایی هر چه تمامتر مدیحه سرایی کنند.

امشب لبخندی به پهنای همه شادی های روزگار، برچهره رئوف ترین بندگان خدا نشسته است. 

ذوق تولد جواد (ع) سیمای هشتمین ستاره سپهر ولایت را شیار می زند و با گذر از گونه های نمدار از اشک و وضو بر ساکنان خانه ی او، می بارد.

کروبیان هلهله می کنند و ساکنان زمین سرتاپا شور، انتظار مولود بیت علی بن موسی را، با دانه های تسبیح اندازه می گیرند. 

میلاد جواد(ع)، بشارت است تا درگذر هزاره ی ماضی، همه بدانند، جود و سخاوت و معرفت تنها در اهل بیت ابراز وجود داشته است.

و ما زائرانت آقای مهربان، امشب آمدیم، تا بگوییم:« آقای پدر، تولد دردانه ات مبارکمان باشد.»

۱۴۰۲/۱۱/۱