تار و پودها، گره به گره بافته میشوند و مثل پیچکها به هم وصل میشوند و تا قلب نقشه به هم میرسند، درست مثل وصال زائرها به مولا زیر پای زائرها یا آویزان به درگاهها بستگی دارد کجا قسمتش شود. هر زائر که میخواهد وارد شود محو نقشه زیبایش میشود و دستی به رویش میکشد و داخل میشود. شاید اگر این فرشها را مرز بهشت خواند بیراه نباشد.