عرض ارادت اهالی شعر و ادب به محضر امام صادق(ع)

به گزارش آستان نیوز، در شب شهادت ششمین اختر پرفروغ آسمان ولایت و امامت حرم مطهر رضوی یکپارچه عزا و ماتم بود. در این شب پر اندوه زائران و مجاوران گرد آستان کبریایی رضوی جمع شده‌اند تا تسلی بخش دل داغدار این امام رئوف و مهربان باشند. جمعی از شاعران آئینی نیز با برپایی محفل شعر و تقدیم جدیدترین سروده‌های خود در وصف صادق آل محمد(ص) به محضر مولایشان عرض تسلیت و تعزیت کردند.
 
از عاشقان بی قرار صادق بن باقریم
این محفل ادبی در ابتدا با شعرخوانی علیرضا خاکساری؛ شاعر و مدیحه‌سرای جوان اهل بیت(ع) آغاز شد. این شاعر آئینی ترجیع‌بندی زیبا و تاثیرگذار را تقدیم حاضران کرد و اینچنین در وصف امام صادق(ع) نغمه سرایی کرد؛
وقتی بیانجامد به وصل یار مقصد دیدنی‌ست،  در محضر محبوب دیدار مجدّد دیدنی‌ست
هر شب تمام عرشیان او را زیارت می‌کنند، هفت آسمان حور و ملک در رفت و آمد دیدنی‌ست
در جسم و جان او خدا بهتر مجسّم می‌شود، در او تجلّی صفات حیّ سرمد دیدنی‌ست
با حُسن روی یوسفی از یوسفان فاطمه، خال سیاه ابروی خم زلف مجعّد دیدنی‌ست
با مطلع الفجر رخش جبرییل حیرت می‌کند، بس که ظهور صادق آل محمد دیدنی‌ست
هر کس که از ذرّیه‌ی زهراست آقای من است، تنها به زیر پای این اولاد مسند دیدنی‌ست
با چشم دل باید مزار ساده اش را بنگریم، قطعا بقیع خاکی‌اش مانند مشهد دیدنی‌ست
فردا که ایوان و شبستان و رواقی ساختیم، طوف کبوترهای عاشق دور گنبد دیدنی‌ست
قصد زیارت می کنیم از دور قطعا زائریم، از عاشقان بی قرار صادق بن باقریم
خورشید دارد ارتزاق از فیض نور خانه‌اش، موسی اقامت کرده در وادی طور خانه‌اش
پیر و مراد انبیاست سرچشمه‌ی آب بقاست، خضر نبی نوشیده از جام طهور خانه‌اش
اهل زمین شایسته‌ی خدمت به او هم نیستند، بر عهده‌ی کرّوبیان باشد امور خانه‌اش
از برکت اعجازش ابراهیم بیرون می‌زند، با شوق هر کس پا گذارد در تنور خانه‌اش
جای غرور افتادگی جای تجمّل سادگی، شب تا سحر می‌بارد از سقف نمور خانه‌اش
طیّ طریقم بی گمان آغاز معراج من است، نزدیک عرشم می‌برد این راه دور خانه اش
بار سرم را می‌کشد بر روی شانه شب به شب، خیلی بدهکارم به دیوار صبور خانه‌اش
موسی بن جعفر نه دمش عیسی بن جعفر پرور است، دستم به دامان مسیح نوظهور خانه‌اش
در مشهد و در کاظمین از عمق جان سر می‌دهم، اولاد من قربان اولاد ذکور خانه‌اش
آئینه دار پنج تن بر خلق عالم حاکم است، جانم فدایش پنجمین جد امام قائم است
عرض ارادت می کنم اما به شکل دیگری، تقدیم حضرت می کنم با جان و دل شعر تری
جمع نبوت با امامت می‌شود کُنه امام، آئین او پیغمبری سیر و سلوکش حیدری
در "ما رایت افقه من جعفر" نُعمان ببین، حتی ندارد دشمنش از او فقیه بهتری
کار کسی جز او نباشد ابن حیان ساختن، از غیر آقا بر نمی‌آید زُراره پروری
از برکت انفاس او کرسی درس خاص او، پیچیده‌ست آوازه‌ی فقه و کلام جعفری
بر صدق گفتارم شهادت می‌دهد "اِبنِ حَکَم"، در گفتگوهایش  نمایان است فتح خیبری
ممنون قال الباقر و مدیون قال الصادق‌اند، از مرجع و از سینه زن تا روضه خوان و منبری
دیدند با چشمان خود هم شافعی هم مالکی، شیعه ندارد جز امام صادق خود رهبری
باید بگردد هر که در دنیاست کاهل بر نماز، در محشر فردا به دنبال شفیع دیگری
شکر خدا دم می‌زنم از صاحب خود دم به دم، شکر خدا دارم به تن رخت شریف نوکری
من با ارادت گفته‌ام قدر بضاعت گفته‌ام، ابیات گنگ من کجا اشعار ناب حِمیری
مولا قدمگاهش همیشه قبله گاه اولیاست، فرزند او باب الحوائج مغز بادامش رضاست
 
شاگردها دارد ولی لشکر ندارد
این شاعر آئینی در ادامه با ابیاتی در وصف مظلومیت و تنهایی امام صادق(ع) اینگونه شعرخوانی کرد؛  
شاگردها دارد ولی لشکر ندارد،  تنهایی او را کسی باور ندارد
از آن همه جمعیت در پای درسش، افسوس هفتاد و دو تا یاور ندارد
در جنگ نرم عصر خود تنهای تنهاست، در جبهه تبیین که همسنگر ندارد
تنها خراسان نه که حتی در مدینه، هارون مکی گونه فرمانبر ندارد
او هم سراپا حیدر است اما دریغا، شیخ الائمه مالک اشتر ندارد
از ترس جان شیعیانش در تقیه‌ست، عمری ست باب میل خود منبر ندارد
در جمع خیلی‌ها صبوری پیشه می‌کرد، تا پرده از راز سقیفه برندارد
از قاتلان مادرش اسمی نمی‌برد، در سینه از این غصه سنگین‌تر ندارد
با روضه‌های مادرش هر روز می‌سوخت سنگین تر از مرثیه مادر ندارد

مولاي من اي امام صادق
در این مراسم همچنین یاسر رحمانی با اشعار و سروده‌های خود در سوگ شهادت امام صادق(ع) عرض ارادت خود را ساحت این امام مظلوم ابراز کرد؛
اي نابترين سرود هستي، معناي تمام حق پرستي
اي رود هميشه جاري عشق، اي علت ماندگاري عشق
اي رونق کار و بار دانش، سرسبز تري ن بهار دانش
اي چشمه جاري حقايق، مولاي من اي امام صادق
دست همگان بود فقيرت، ما جمله غلام بو بصيرت
کي از در خود مرا براني، آقاي وفا و مهرباني
آنقدر که خلق و خوت نيکوست،  دلبسته توست دشمن و دوست
افسوس که قلب تو شکستند، دستان گره گشات بستند
بی شال و عبات ظالمانه، بردند کشان کشان ز خانه
دشنام ز خصم خود شنیدی، شب‌ها پی مرکبش دویدی
با پای برهنه بین جاده، او بود سوار و تو پیاده
گه لعن بنی امیه کردی گه یاد غم رقیه کردی
 
حرم هرگاه مهمانم امین الله می‌خوانم
رضا یعقوبی آل از دیگر شاعران آئینی در این مراسم از باب عمل به حدیث« زَیِّنُوا مَجَالِسَکُمْ‏ بِذِکْرِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِب» شعری در وصف مولای متقیان(ع) را برای مخاطبان قرائت کرد؛
حرم هرگاه مهمانم امین الله می‌خوانم، نمی‌بینم کسی غیر از علیّ مرتضی اینجا
به «اللهم فَاجعَل نَفسی» آری مطمئن هستم، که صادر می‌شود امر قَدَر حکم قضا اینجا
واِلْحِقْنی بِنُورِ عِزِّکَ الْاَبْهَج» دلیل ماست، به بهجت می‌رسد قلب محبان رضا اینجا
زیارت جامه‌ای خواهد که از تقواست تشریفش، شهادت نامه‌ای خواهد به تصدیق وفا اینجا
فَمِنهُم مَن قَضى نَحبَهُ» فدای آن‌که در این ره، سر تسلیم دارد پای پیمان رضا اینجا
گروهی منتظر عمری دعای عهد می‌خوانند، گروهی ندبه‌ها دارند هر صبح و مسا اینجا
به هر اِذنی که می گیرم دم درگاه می‌گریم، که می‌افتم به یاد روضۀ خیرالنسا اینجا
بخوان با آدم و نوح از مقام آل ابراهیم، ببین در آل عمران آیتی از مصطفی اینجا
حسین این آیه را وقت وداع اکبرش خوانده‌ست، بخوان تا کربلایی‌تر شود دل‌های ما اینجا
به رسم دعبل ای دل دم بزن از آه اهل‌البیت، مصیبت‌خوان شده «قبرٌ بطوس یالها» اینجا