صنایع‌دستی دربردارنده فرهنگ، هنر و تاریخ یک کشور است

به گزارش آستان نیوز، محمدتقی آشوری در اختتامیه نخستین جشنواره «گنجینه مِهر» که بعدازظهر روز گذشته با حضور جمعی از مسئولان، دانشگاهیان و هنرمندان در هتل «قصرالضیافه قدس» مشهدمقدس برگزار شد، اظهار کرد: در این مراسم نیز شاهد توجه مجموعه آستان قدس رضوی به عنوان متولی اصلی این جشنواره به اهمیت هنر صنایع‌دستی هستیم.
وی گفت: البته برگزاری جشنواره هنری گنجینه مهر، اولین قدم در این مسیر است که بی‌تردید در سال‌های آینده شاهد تولید آثار بهتر و باارزش‌تر در این مجموعه خواهیم بود.
 

گسترش رشته صنایع‌دستی در دانشگاه‌های کشور
در ادامه، بنیانگذار رشته صنایع‌دستی در دانشگاه‌های ایران بیان کرد: حدود 40 سال قبل با کمک استادان سنتی کشور که منبع دانش، هنر و سال‌ها تجربه بودند، رشته صنایع‌دستی را برای اولین بار در مقطع کارشناسی به عرصه دانشگاه وارد کردیم. 
وی افزود: به تدریج این رشته از دانشگاه هنر به دانشگاه‌های دیگر و شهرهای دیگر وارد شد تا جایی که اکنون شاهد فعالیت بیش از 30 گروه صنایع‌دستی در دانشگاه‌های مختلف کشور هستیم. 
آشوری ادامه داد: همچنین امروزه از بین این فارغ‌التحصیلان رشته صنایع‌دستی، بهترین استادان را در اختیار داریم که با همکاری استادان سنتی، توانستند این رشته را در دو مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد به جلو ببرند. در واقع، حاصل تلاش چهار دهه گذشته در دانشگاه‌ها به ثمر نشسته است. 
وی از آموزش و پرورش به عنوان اولین مکان برای ورود فارغ‌التحصیلان رشته صنایع‌دستی به عنوان معلم هنر نام برد و گفت: چراکه این افراد مسلط به هنر سنتی کشور و آشنا به انواع تولیدات هنری هستند که قرن‌ها است در کشور ما تولید می‌شود.
آشوری افزود: مایه افتخار ما است که در هر موزه جهان، حداقل چند اثر از ایران وجود دارد. به طور مثال، فرش ایرانی گنجینه‌ای از خلاقیت، طرح، رنگ، تاریخ و فرهنگ ما است. 
استاد پیشکسوت دانشگاه هنر بیان کرد: صنایع‌دستی ما در گذشته بخشی از صنایع کاربردی بوده و توانسته با همین استادان سنتی، خود را متحول کند چنان‌که بهترین آثار در زمینه‌های فرش، پارچه، سرامیک، شیشه و... را بوجود آورده و مایه مباهات است. 
وی افزود: هنرمندان و متفکران در ابتدای دوره اسلام نیز با انتخاب نقوشی که نمونه آن در بسیاری از بناهای مذهبی بکار رفته است، شناسنامه برای هنر اسلامی درست کردند و از همین جا بود که این هنر خودش را از هنر مسیحیت جدا کرد و ما اکنون متوجه مسیری می‌شویم که این هنرمندان طی کردند. در حال حاضر نیز ما باید حافظ و پاسبان این آثار هنری باشیم.