«جریان‌شناسی و بایستگی‌های شعر رضوی» بررسی شد /شعر موثرترین هنر در اشاعه معارف اهل بیت(ع)

به گزارش آستان‌نیوز، مدیر گروه پژوهشی فرهنگ و هنر اسلامی بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی و دبیر علمی این نشست صبح امروز نهم خرداد در این نشست که در تالار شیخ طوسی بنیاد با حضور جمعی از محققان و پژوهشگران برگزار شد، گفت: اشعار دعبل خزایی نمونه بارز شعر رضوی است که در ستایش ائمه اطهار(ع) و به ویژه حضرت رضا(ع) سروده شده است.
رضا نقدی تصریح کرد: این شعر پس از انقلاب اسلامی راه خودش را پیدا کرد و در شعر شعرای معاصری همچون مصطفی جلیلیان مصلحی و  محمدرضا غفورزاده(شفق) بروز و ظهور یافت.
وی با بیان اینکه شعر از تاثیرگذارترین هنرها برای اشاعه معارف اهل بیت عصمت و طهارت(ع) است که از ابتدا وجود داشته، گفت: برای بهتر شناساندن سیره و معارف رضوی باید از قالب موسیقی و شعر بهره ببریم و شاعران باید در قالب شعر، فرهنگ و سیره رضوی را اشاعه دهند.
شاعر معاصر و از پژوهشگران گروه فرهنگ و هنر اسلامی نیز در ادامه این نشست، گفت: در جریان‌شناسی شعر معاصر باید به 3 نظریه آشنایی زدایی، برجسته‌سازی و هنجارگریزی توجه داشت.
مصطفی جلیلیان مصلحی ،افزود: تنها محور تحلیل ادبیات معاصر پرداختن به هنجارگریزی است و  آنچه که همه بزرگان ادبیات فارسی به آن اتفاق نظر دارند نظریه هنجارگریزی معنایی است که در ادبیات معاصر پس از شعرایی همچون شاملو و خمسه مورد نظر سایر شعرای معاصر قرار گرفته است .
وی از شاعران موفقی که در جریان شعر رضوی توانسته داد سخن بگوید به محمدرضا غفورزاده معروف به "شفق" یاد کرد و گفت: زبان شعر شفق، زبان شعر موفقی است و  دو مولفه زبان شعر آئینی و شعر هیئتی را مدنظر قرار داده است.
مصلحی  ادامه داد: برخی از شعرها هم از بایسته‌های شعر کامل برخوردارند و  هم دارای بداهه و نوآوری هستند، که امروزه این جریان شعری جریان موفقی است و شاعر معاصر امروز باید به این مهم توجه داشته باشد.
وی تصریح کرد: ما در استان خراسان قله‌های بسیاری داریم که یکی از این قله‌های نو ظهور استاد سید رضا موید است،  مولفه‌های زبانی که در شعر موید به آن برمی‌خوریم تلفیق  شعر آئینی و شعر هیئتی و مذهبی است.
این شاعر آئینی خاطر نشان کرد: کسی که می‌خواهد شعر آئینی را به مصداق امروزی در خراسان پی بگیرد باید شعرهای غلامرضا شکوهی را  بخواند.
به گفته وی  شعر آئینی  در معنای نو ظهور خود یکی از کرسی‌های خودش را در خراسان دارد و آن هم شعر غلامرضا شکوهی است که می‌توانیم به