شور و غوغای تاسوعا و نغمه غم و عشق در نیمه‌های شب حرم مطهر رضوی

به گزارش آستان نیوز، سکوت شب، غرق در نوای حزن‌انگیز نغمه‌ها و مرثیه‌هایی است که از عمق جان زائران و مجاوران برمی‌خیزد.
هوا مملو از عطر عود و گلاب است و زمزمه‌ی دعا و مناجات در فضا پیچیده است. در این میان، دسته‌های عزاداری با پرچم‌های سیاه و علم‌های سبز و سرخ، با شکوه و جلال خاصی به سمت حرم حرکت می‌کنند.
مرد و زن، پیر و جوان، همه و همه با دلی شکسته و چشمانی اشکبار، در سوگ شهادت حضرت اباعبدالله الحسین (ع) و یاران با وفایش به عزاداری می‌پردازند.
نوحه‌خوان با صدایی حزن‌انگیز، مصائب کربلا را به تصویر می‌کشد و حاضران با سینه‌هایی مالامال از غم، ندای "واحسینا" و "یا ابوالفضل" سر می‌دهند.
اشک‌ها بر گونه‌ها جاری می‌شود و ناله‌ها و شیون‌ها در فضا طنین می‌اندازد. گویی زائران و مجاوران حرم، خود را در کربلا می‌بینند و در کنار امام حسین (ع) و یارانش به عزاداری می‌پردازند.
هر قدم که دسته‌های عزاداری به حرم نزدیک‌تر می‌شوند، شور و شعور حاضران نیز بیشتر می‌شود.
بالاخره دسته‌ها به صحن حرم می‌رسند و زائران با چشمانی اشکبار، به سمت ضریح امام رضا (ع) حرکت می‌کنند.
هر کس در خلوت خود، نجواها و درد دل‌هایش را با امام هشتم شیعیان در میان می‌گذارد و از ایشان طلب یاری و شفاعت می‌کند.
شب تاسوعا در حرم امام رضا (ع) شبی پر از شور و شعور و عشق و دلدادگی است. شبی که زائران و مجاوران حرم، با حضور در این مکان مقدس، ارادت و محبت خود را به خاندان عصمت و طهارت (ع) به نمایش می‌گذارند.
این شب، فرصتی است برای تجدید پیمان با امام حسین (ع) و یاران با وفایش و برای درس‌آموزی از رشادت‌ها و ایثارگری‌های آنان در راه حفظ دین اسلام.
شب تاسوعا در حرم امام رضا (ع)، جلوه‌ای از عشق و ارادت ملت ایران به خاندان معصومین (ع) و یادآور رشادت‌ها و ایثارگری‌های امام حسین (ع) و یاران با وفایش است.