نگاه امام رضا(ع) از هیچکس دریغ نمی‌شود

به گزارش آستان نیوز، حرم امام رضا(ع) بار دیگر میهمانان خاص و ویژه‌ای دارد. 
80 سالمند و کم‌توان شهر مشهد که سال‌ها مجاور امام رئوف هستند؛ اما به دلایلی مدت‌ها حسرت یک زیارت دل‌نشین را، به دل دارند.

زیارت دلچسب پشت پنجره فولاد
ساعت به 9 که می‌رسد خادمان بخش صندلی چرخدار، یکی یکی برای استقبال از این زائران از محل خدمت خود به دوربرگردان شيخ طوسي می‌روند.
 ون‌ها یکی یکی از راه می‌رسند و در میان ذکر صلوات، مسافران از ماشین‌ها پیاده می‌شوند و با احترام روی صندلی‌ها می‌نشینند.
اولین نقطه برای زیارت پشت پنجره فولاد صحن انقلاب است، نزدیک‌ترین نقطه وصل زائر به ضریح امام مهربانی‌ها که دل‌ها را بارانی و برای یک زیارت ناب، آماده می‌کند.
بعد از زیارت فرصت خوبی است تا حال دل این زائران را جویا شویم. 
معصومه خانم، یکی از همین زائران می‌گوید: دلمان برای زیارت امام رِئوف ودیدن ضریح حضرت رضا(ع) تنگ شده بود، مدت‌ها چشم‌به‌راه بودیم تا حضرت ما را هم بطلبد؛ اما امان از پیری و خانه‌نشینی. 
خدا را شکر که امروز بعد از 3 یا 4 سال،چشم و دلمان روشن شد.
اشک‌ها و زمزمه‌های زیر لب، گویای حال دل هر کدام از این زائران است، حرف‌هایی که مدت‌ها فرصت واگویه نداشتند. 
پیرمرد تسبیح به دست، با کلاه بافتنی قهوه‌ای‌اش، چشم از پنجره فولاد بر نمی‌دارد و آهسته و آرام هرازچندگاهی شانه‌هایش با هق‌هق گریه‌های بی‌امانش، بالا و پایین می‌رود. 
وقتی به سمتش می‌روم همچنان زیر لب مشغول رازونیاز است. 
 می‌گوید: همسرم، یارو همراه 50 ساله‌ام در بستر بیماری است،خودم هم حال‌وروز خوشی ندارم؛ ولی امروز فقط از امام رضا(ع) خواستم که او را شفا دهد تا یک‌بار دیگر هر دو با هم به زیارت مشرف شویم.
صحبت با هر کدام از این زائران شنیدنی است، هرکس خواسته و آرزویی دارد؛ اما گویا خود را فراموش کرده‌اند و آرزوها و دعاها فقط برای دیگران است. 
یکی آزادی پسر زندانی‌اش را می‌خواهد، یکی بچه‌دارشدن فرزندش و دیگری سلامتی و عاقبت‌به‌خیری خانواده‌‌اش را.
بعد از زیارت پنجره فولاد، زائران به رواق نجمه خاتون منتقل می‌شوند،ایام فاطمیه است و روزها متبرک به نام حضرت زهرا(س). 
مداح پس از قرائت زیارت امین‌الله و دعای فرج، از مصائب حضرت زهرا(س) می‌خواند و همگی به عزاداری می‌پردازند.
فرصتی فراهم می‌شود تا با خادمانی که امروز توفیق همراهی این کاروان نصیبشان شده، هم‌کلام شویم. 
 «مرتضی آیت‌اللهی» 40 سال دارد و سه سال است که این افتخار را پیدا کرده تا خادم یار بخش صندلی چرخدا حضرت رضا(ع) باشد.
 او درباره حس و حال خدمت می‌گوید: خدمت در این بخش تجربه‌های عجیب و خاصی را برای انسان به ارمغان می‌آورد و من آرزو دارم،تا لحظه مرگ در این کسوت خدمت کنم.
از او راجع به حال و هوای زائرانی که روی صندلی چرخ‌دار می‌نشینند می‌پرسیم و این‌گونه پاسخ می‌دهد: توصیف حال و هوای آنها سخت است به‌خصوص وقتی در مسیرهای طولانی در خدمت زائر هستیم یا زائری از راه دور آمده یا کسی که مدت طولانی حرم نیامده. 
 همه این عزیزان احوالات جالبی دارند و تقریباً همه وقتی پیاده می‌شوند برای ما دعا می‌کنند که این دعا برای ما خیلی ارزشمند و سرمایه بزرگی است.
آیت الهی ادامه می‌دهد: زیاد پیش می‌آید که با زائران صحبت می‌کنیم، زائران از نقاط دور و نزدیک کشور و حتی جهان، روی  این صندلی‌ها می‌نشیند، این هم کلام شدن خیلی شیرین است و گاهی هم درد و دل می‌کنند. 
خیلی وقت‌ها هم زائر با ما حرف نمی‌زند و فقط با امام رضا(ع) نجوا دارد.
از این خادم‌یار درباره حس و حال خدمت می‌پرسیم و او ادامه می‌دهد: اینکه خادم هم قدم زائر امام رضا(ع) می‌شود تا او را به حرم و خدمت حضرت برساند، خیلی بامعناست. 
قدم‌زدن با زائران در صحن‌های حرم، نعمت بزرگی است،خیلی وقت‌ها زائران به‌خصوص آنهایی که مشهدی نیستند وقتی سوار صندلی می‌شوند می‌گویند ما را به صحن اصلی حرم که منظورشان صحن انقلاب است برسان. 
من این چرخیدن با زائران در صحن و سرای حضرت را خیلی دوست دارم.
او می‌گوید: از حضرت می‌خواهم همان‌طور که در دنیا مجاور و خادمی ایشان روزی من شده در آخرت هم این دو نعمت نصیب همه ما باشد؛ چون بزرگ‌ترین عذاب انسان دوری از اهل‌بیت(ع)، به‌خصوص امام رضا(ع) است.
سي و يكمين برنامه زيارتي «يا معين الضعفاء (ع)» در آبان‌ماه هم با تشرف 80 نفر از افراد سالمند و كم‌توان حاشيه و داخل مشهد به همت اداره تسهيلات زائران حرم مطهر رضوی میسر می‌شود
اما آنچه به نظر می‌رسد این است که نگاه امام رضا(ع) از هیچکس دریغ نمی‌شود و از هرکجا سلام دهیم، سلام ما را بی‌جواب نمی‌گذارند.