به گزارش آستان‌نیوز، برای کسانی که بلبلان اهل بیت(ع) لقب گرفته‌اند، ایام ولادت امام رضا(ع) همچون بهاری دل‌انگیز است که طراوت آن ذوق شاعری آنها را به جوش و خروش می‌آورد و زیباترین و دلنشین‌ترین نغمه‌های عشق و ارادت به محضر سلطان سریر ارتضاء را بر زبان آنها جاری می‌کند. 
در این بهار فرخنده و همزمان با میلاد امام مهر و مهربانی، جمعی از شاعران و ادیبان ارادتمند به خاندان عصمت و طهارت(ع) با حضور در محفل ادبی تشرف به نغمه‌سرایی و شعرخوانی در وصف سلطان خراسان پرداختند. 
حسن شیرزاد شاعر خوش ذوق و مدیحه‌سرای سلطان ابوالحسن الرضا(ع) با بال‌های خیال بر فراز مناره‌های بلند حرم، زیبایی‌های حرم را واژه واژه کنار هم نشاند و شعر زیبا و امام رضایی خود را تقدیم امام مهربانی‌ کرد؛ 
کسی که در دل عاشق شراره ریخته است 
میان جام غزل استعاره ریخته است
زلال مدح  انیس النفوس شمس شموس
به جان واژه شکوهی دوباره ریخته است
بیا به مشهد و بنگر که صبحدم خورشید
شراب سرخ به جام مناره ریخته است
به شوق بوسه‌ی بر پای زائرانش ماه 
میان نم نم باران ستاره ریخته است
به هر که خسته و ناچار مانده است بگو
که بر ضریح خدا طرح چاره ریخته است
چه دردها که نگفته زدوده از دل تنگ
چه غصه‌ها که به پلک اشاره ریخته است
بپرس از دل جارو کشان صحن و ببین
که در حرم کرم بی شماره ریخته است
غلامرضا غلامپور دهسرخی نیز در این محفل ادبی که همزمان با ایام ولادت حضرت علی بن موسی الرضا(ع) برگزار شد با سروده‌ای زیبا که در آن پر بود از حس خوب زیارت، شعرش را اینگونه آغاز کرد؛  
شبی که زائرت هستم، چقدر آن‌شب صفا دارد
خودم حس می‌کنم این را، دلم رنگ خدا دارد
ارادتمند این درگاه، از هر گوشه‌ی عالم
که شد مهمان تو، اندوهش اینجا انتها دارد
حبیب اینجا، طبیب اینجا، بدون نوبت قبلی
فقط با یک اشاره درد بی درمان دوا دارد
صفای کعبه را  دارد، برای زائران، آری
مقام حج مقبول است، قرب کربلا دارد
مقیم این حرم امروز، با اخلاص هرکس شد
چه بیمی دیگر از امروز و از روز جزا دارد
امام مهربانی‌ها بنازم بارگاهت را
که هم دارالامان اینجا و هم دارالشفا دارد
خدا اینجا، وفا اینجا، تعجب نیست باور کن
خراسان است این مرکز، علی موسی الرضا دارد
ابوالفضل عامری متخلص به نادر شاعری از شهر کریمه اهل بیت(ع) که در این ایام به زیارت امام رضا(ع) آمده است، برای شادباش میلاد رئوف دسته گلی از غزل به محضر آقا آورده است؛ 
به پابوست که می‌آیم زیارت نامه می‌خوانم
بخواه از حق ببخشاید مرا آقا پشیمانم
غلام روسیاهت آمده از قم به درگاهت
خدا را شکر در جمع مُحبان تو مهمانم
غریبی و غریبان را تویی ضامن به روز حشر 
برای غربت و مظلومیت، پیوسته گریانم
میان صحنِ سقاخانه و باب الجواد آقا
برای زائرانت روضه و مرثیه می‌خوانم
دلی اندوهبار و سینه‌ای آتشفشان دارم 
بده آرامشی بر این دل زار و پریشانم
به لب دارم همیشه ای امام هشتمین نامت
یقین دارم به وقت حادثاتی تو نگهبانم
رئوف آل پیغمبر عزیز موسی جعفر(ع)
گدایی بی سر و سامانم و هستی تو سلطانم
خدایا عشق حیدر را عطا کردی تو بر (نادر) 
ز تو خواهم که با عشق وَلا ، آخِر بمیرانم
نعیمه آقانوری، بانوی شاعر آئینی در محفل ادبی تشرف با خواندن شعری پر احساس و زیبا دل‌ها را متوجه مهربانی حضرت سلطان و صفای صحن و سرای آن حضرت کرد؛ 
زیارت آمدم دیدم که با من غم نمی‌آمد
به من در صحن، رنگ غصه و ماتم نمی‌آمد
به لطف و مهربانی سمت من آغوش تو وا بود
اگر دست محبت سویم از عالَم نمی‌آمد
برای دردها، با آب سقاخانه‌ات دیگر
نیازی به دوا و دارو و مرهم نمی‌آمد
تمام حرفهایم را برایت یک به یک گفتم
نفسهایم برای گفتن این درد دلها کم نمی‌آمد
میان صحن در‌ وقت وداعم با شما آقا
خودم می‌آمدم، با من ولی قلبم نمی‌آمد...
علی اصغر شکفته نیز در این بزم شاعرانه شعری زیبا که در ابیات آن از عشق خود به خراسان، شهر مشهد و صحن و سرای حرم مطهر رضوی دم می‌زند را تقدیم حضرت رضا(ع) کرد و در وصف این امام مهربان اینچنین شعر خوانی کرد؛  
دوستت دارم خراسان از دل و جان بیشتر
از بهشتی را که فرموده است یزدان بیشتر
جای جای میهنم را دوست دارم مثل جان
شهر مشهد را ولیکن از دل و جان بیشتر
مهر سلطان خراسان از زمان کودکی
بر دلم نقش است از صد راز پنهان بیشتر
خاک من جان من است و جانم از این آب و خاک
می‌کنم قصد حرم هر بار از باب الجواد
چون از آنجا می‌رسد دردم به درمان بیشتر
می‌شود از هر کجا دل هم نوا با او ولی 
زیر گنبد می‌چکد اشکم به دامان بیشتر
می‌برد هر جای این دارالکرم دل را بـه عـرش
لذتی دارد زیارت کنج ایوان بیشتر
محفل ادبی و شاعرانه که به پایان می‌رسد شاعران دست ادب بر روی سینه گذاشتند رو به مضجع نورانی حضرت رضا(ع) ایستاده و با خواندن صوات خاصه بار دیگر از عمق جان به محضر حضرت سلام و درود فرستادند و قبولی این عرض ارادت‌های خالصانه را از درگاه خداوند خواستار شدند.