گوهری برخاسته از محله نوغان

 
به گزارش آستان نیوز، سالگرد شهادت آیت‌الله رئیسی، بهانه‌ای شد تا به سراغ میثم خاکباز برویم و دفتر خاطرات چندین و چند ساله را ورق بزنیم و یادی کنیم از شهیدی که مخلصانه زیست و غریبانه شهید شد؛ شخصیتی که تجسم اخلاص، اقتدار و مهربانی در خدمت به امام رضا (ع)، بود.

تعامل صمیمی و پدرانه با کارکنان و خدام 
خاکباز می‌گوید: وقتی ایشان با حکم مقام معظم رهبری به تولیت آستان قدس منصوب شدند، با جدیت دنبال پیاده‌سازی این حکم بودند و می‌فرمودند: «موتور محرکهٔ تحقق این حکم، نیروی انسانی است». 
 برای ایشان کارمندان، خدام، نیروهای شرکتی و خدمات فرش حرم، همه محترم و محور کار بودند. 
نسبت به نیروهای خدمات فرش حرم، توجه ویژه داشتند. اگر در مسیرشان این عزیزان صدایشان می‌زدند، حاج‌آقا می‌ایستادند، باحوصله گوش می‌دادند، کارشان را پیگیری می‌کردند و کلاً، به آنها، رسیدگی می‌کردند. 

پیگیری معیشت با وسواس پدرانه 
خاکباز، ادامه می‌دهد: برخورد ایشان در عین متانت و اقتدار، قانونمند و سازمان‌دهنده بود، در عین اینکه به دنبال توسعه رفاهی نیروی انسانی، مثل اعطای زمین برای مسکن و غیره بودند، ولی از هرگونه رسیدگی حتی جزئی هم غفلت نمی‌کردند. 
 به‌عنوان‌مثال، در مورد پرداخت پاداش به کارکنان آستان، یادم هست اولین سال حضورشان، شخصاً از آقای بختیاری ـ قائم‌مقام وقت ـ پیگیری می‌کردند که این واریزها، انجام شود. 
نسبت به خدام هم بسیار حساس بودند. هم از بُعد معنوی احترام ویژه برای آنان قائل بودند، هم تلاش داشتند آن‌ها را در همه‌ فعالیت‌های جهادی آستان دخیل کنند؛ از محرومیت‌زدایی تا بحران‌های طبیعی مانند سیل تایباد و.. می‌خواستند، خدام در دل همه‌ برنامه‌ها، باشند.

زمان‌گذاری مؤمنانه 
این فعال فرهنگی، می‌افزاید: مدیریت زمان ایشان، واقعاً عجیب بود. پرکار، پرتلاش و درعین‌حال اهل عبادت. 
بعضی شب‌ها که به دفتر مراجعه می‌کردم، ساعت یازده ونیم یا حتی دوازده شب، ایشان هنوز پشت میز بودند. می‌دیدم دارند مکاتبات را، بررسی یا امضا می‌کنند.
درست همان شب، چند ساعت بعد، از ساعت سه بامداد تا بین‌الطلوعین، در بالای سر حضرت مشغول نماز شب و دعا بودند. بعد هم صبح زود به دفتر می‌آمدند و روز از نو…
 ایشان خستگی‌ناپذیر بودند. واقعاً با خستگی بیگانه بودند. چون کار و خدمت را عبادت می‌دانستند و وقتی به ایشان می‌گفتیم خسته شدید، کمی استراحت کنید، خیلی باصلابت می‌فرمودند: «من خسته نمی‌شوم.»

الگویی مقتدر و مظلوم
خاکباز، می‌گوید: اگر از من بپرسید آقای رئیسی چگونه مدیری بودند؟ می‌گویم الگویی کارآزموده در مدیریت‌های کلان و مقتدری مظلوم و مهربان.
ایشان بسیار با شخصیت و اسوه ادب و احترام بودند. 
با اینکه سابقه‌ طولانی در قوه قضاییه داشتند، جایگاهی که قدرت در آن حرف اول را می‌زند، وقتی به آستان آمده بودند، شاهد بودیم که در عین اقتدار، رفتاری پدرانه، صبورانه و روحیه‌ای مشورت‌پذیر داشتند. 
فضا را آن‌قدر برای نقد باز می‌گذاشتند که بعضاً این نقدهای غیرمنصفانه، تا بعد از شهادت ایشان و تاکنون نیز، ادامه دارد. 
او، ادامه می‌دهد: تا نظرات کارشناسی جمع‌بندی نمی‌شد و به قطعیت نمی‌رسیدند در مورد موضوعات تصمیمی نمی‌گرفتند. با احترام، با صبر، می‌شنیدند و هیچ‌گاه، قضاوت عجولانه، نمی‌کردند.

یتیم و فقیری در آغوش امام رضای غریب 
خاکباز، می‌گوید: اگر بخواهم شخصیت ایشان را در یک جمله توصیف کنم، می‌گویم: تجسم ارتباط خالصانه با علی بن موسی‌الرضا (ع). 
 ایشان یتیم و فقیری، از محله نوغان مشهد بودند. اما همین اخلاص، همین التزام عملی به محبت امام رضا (ع)، مسیر زندگی‌شان را ساخت و در مسیر ظاهری زندگی مراتب و درجات خدمت به اسلام و انقلاب، مردم و ولایت را تا بالاترین سطح یعنی به عنوان «خادم الرضا (ع)»، در تولیت آستان قدس و تا رئیس جمهوری ایران طی کرد و به لحاظ سلوک باطنی نیز، در مسیر عبودیت و انس با حضرت رضا (ع)، توفیق شهادت در مسیر خدمت را، پیدا کرد.  
امام رضا (ع) هم برای این خادم خالصش، واقعاً سنگ تمام گذاشت و امروز یکی از پرتکرارترین سؤالات زائران امام رئوف (ع)، سؤال در مورد محل دفن شهید جمهور، آیت‌الله رئیسی است و مردم مشتاقانه در مسیر زیارت از پایین پای حضرت رضا (ع)، برای قرائت فاتحه و زنده نگه‌داشتن یاد این شهید بزرگوار، حضوری پر رونق و معنادار، دارند.