حرم رضوی در روز بیست و سوم ذی‌القعده میزبان زائران عزادار شد 

به گزارش آستان نیوز، روز بیست و سوم ذی‌القعده، مشهد حال و هوای دگرگونی داشت؛ صحن و سرای حرم مطهر امام رضا(ع) آکنده از اشک و دلتنگی‌های عاشقانی بود که از هر گوشه ایران و جهان خودشان را به این بارگاه نورانی رسانده بودند.
 انگار آسمان هم بغض داشت و بر جمعیتی که با دل‌های شکسته و لبریز از شوق دیدار، پا به‌ این حریم امن گذاشته بودند، سایه انداخته بود. 
هر سال این روز، بار دلتنگی برای امام رضا (ع) سنگین‌تر می‌شود؛ انگار دلِ زائر و مجاور، هنوز در حسرت آن لحظه وداعی است که ثامن‌الحجج (ع) غربت مدینه را به جان خرید و راهی سفر شد؛ سفری که پایانش جز درد، غربت و شهادت، نبود.
از اولین لحظات صبح، زائران با چشمانی اشک‌بار، دل به گنبد طلایی سپردند؛ بعضی در سکوت آمده بودند، بعضی در دل زمزمه می‌کردند؛ اما همه یک‌کلام بر زبان داشتند: «السلام علیک یا علی بن موسی‌الرضا (ع)»... 
حضور جمعیتی از عاشقان که آبادی، شهر و یا دیارشان شاید هزارها کیلومتر دورتر از مشهدالرضا (ع) بود، معنایی دیگر به این روز بخشیده بود؛ گویی همه آمده بودند تا با یک سلام، دلشان را، پیش امام خود، آرام کنند.
مراسم ویژه، قبل از اذان ظهر با نوای شعر و سخن آغاز شد؛ شعرهای احسان نوری، دل‌ها را بیشتر به داغ امام رضا (ع) نزدیک کرد و حجت‌الاسلام نامنی، احکام و معارف این روز بزرگ را برای مشتاقان شرح داد. 
بعد، صدای قرائت زیارت جامعه کبیره توسط سید محمود صفاتی در فضای رواق امام خمینی (ره) پیچید و جمعیت، آرام‌آرام در دنیای معنوی زیارت غرق شد؛ ساعت‌ها دل بادل، چشم با اشک.
آیت‌الله علم‌الهدی، دقایقی، مقتل‌خوانی کرد و داستانِ سفر تاریخ‌ساز امام از مدینه به مرو را با سوز دل بازگو کرد. 
 روایتِ مظلومیت امام با صدای او، یادآور رنج، دلدادگی و بزرگی امام مهربانی‌ها بود. 
 بعد هم‌صدای مرثیه‌خوانی امیر عارف از دل جمعیت سوگوار، نوای دلتنگی را، به آسمان فرستاد.
بیست و سوم ذیقعده، باز هم گذشت؛ اما بغض و دلتنگی برای حضرت مهربانی، هنوز در صحن‌های حرم موج می‌زند. 
زائران، خسته و اما سبک‌بال‌تر از دیروز، باز هم دل‌هایشان را جا گذاشتند تا سال دیگر، بار دیگر، با همین شوق، آمده باشند...