آسمان بی کران، نگاه بر زمین دوخته بود و مدینه، گاه انتظارش را به دست صبح امید می سپرد که ناگاه در صبحدمی حیات بخش، آفرینش، تولّدی دوباره کرد و یازدهمین ستاره منورش…