نغمه‌سرایی شاعران آئینی در وصف بانوی آب و آئینه

به گزارش آستان نیوز، در شب میلاد با سر سعادت مادر هستی، حضرت زهرا (س)، شاعران آئینی محفل ادبی تشرف، شادمانه‌تر از هر شبی، در این محفل ادبی تازه‌ترین اشعار و سروده‌های خود را نثار قدوم این بانوی عظیم‌الشان و پر قدر و منزلت کردند به امید اینکه مورد عنایت این بانوی گرامی و فرزند بزرگوارش، حضرت علی بن موسی الرضا (ع)، قرار بگیرند.

شأن نزول کوثر قرآن رسیده است

در این محفل ادبی، ابتدا سید محمدرضا یعقوبی‌آل، شاعر حماسی سرا و خوش ذوق که سال‌ها ذوق شعری‌اش را نذر اهل بیت (ع) کرده است، قصیده‌ای پر معنا و نغز با عنوان "روضه رضوان"، در وصف بانوی دو عالم قرائت کرد:

یک چله انتظار به پایان رسیده است، پایان شام تیرۀ هجران رسیده است

برگی دگر کتاب خزان را ورق زدیم، وقت مرور فصل زمستان رسیده است

اسفند را به مجمر خورشید دود کن، عطر نسیم صبح بهاران رسیده است

اینک بهار، فصل «فَصَلِّ لِرَبِک» است، شأن نزول کوثر قرآن رسیده است

ریحانه‌ای که رایحۀ روح‌پرورش، تا ماورای روضۀ رضوان رسیده است

انسیه‌ای که سورۀ انسان به شأن اوست، حوریه‌ای به صورت انسان رسیده است

نوری که آسمان و زمین را فرا گرفت، روحی که با لطافت باران رسیده است

زهراست زهره‌ای که به یُمن ظهور او، شب‌های بی‌ستاره به پایان رسیده است

برخیز‌ای خدیجه که صبرت نتیجه داد، از آسمان برای تو مهمان رسیده است

کلثوم! ساره! آسیه! مریم! خوش آمدید، جان پیشکش کنید که جانان رسیده است

حُسن عروس حضرت قرآن به لطف اوست، دریای نور لؤلؤ و مرجان رسیده است

از کوثر کرامت بی‌انت‌های اوست، فیضی اگر به عالم امکان رسیده است

معصومه‌ای که در اثر هم نشینی‌اش، فضّه به فیض صحبت قرآن رسیده است

صدیقه‌ای که شاهد عهد الست بود، ارث بلای او به شهیدان رسیده است

مهدیه‌ای که پرتو نور هدایتش، از جمکران به پیر جماران رسیده است

منصوره‌ای که سوره نصر است آیتش، حزبش به داد ملت لبنان رسیده است

مرضیه‌ای که مرز ندارد ولایتش، نور رضای او به خراسان رسیده است

عرشیان و فرشیان در زمزمه، شادمان‌اند از قدوم فاطمه (س)

غلامرضا غلامپور دهسرخی، دیگر شاعر خوش قریحه که با اشعار ناب خود، مدیحه‌سرای خاندان عصمت و طهارت (ع) بوده است نیز در این محفل، غزلی زیبا با عنوان "سوره کوثر" را به آستان پُر مهر حضرت مادر تقدیم و در این شعر خود را خادم درگاه زهرا (س)، توصیف کرد:

لطف حق امشب اگر یاری کـند، کوه طبعم چشمه‌ها جاری کند

فارغ از غم‌های دنیا می‌شوم، شاعر درگاه زهرا (س) می‌شوم‌

می‌سرایم مدح زهرای بتول (س)، تا شود نزد خدا شعرم قبول

طبع من دارد سر راز و نیاز، در شب میلاد بانوی نماز

رمز آیات توسّـل آمده، شیعه را وقت توکل آمده

عرشیان و فرشیان در زمزمه، شادمان‌اند از قدوم فاطمه (س)

کوه و صحرا غرق آوای هزار، می‌رسد ازهر طرف بوی بهار

گاه میلاد گل حَورا سرشت، در مقام زن همی باید نوشـت

زن اگر در کوی جانان راه یافت، جایگاهش را از این درگاه یافت

تا که با ایـن راز محرم می‌شود، همنفس با روح مریم می‌شود

زن خدیجه می‌شود، با اقتدار، تا بماند دین احـمد (ص) پایدار

زن فـدایی می‌شود در راه دین، در فداکاری، چنان‌ام‌البنین

بر لب اهل ولا این زمزمه است، برترین زن در دو عالم فاطمه است

حضرت زهرا طلوع عصمت است، روشنایی‌بخش شام ظلمت است

فاطـمه (س)، امّ ابی‌ها می‌شود، شرح عشق اینگونه زیبا می‌شود

تو آمدی و شدی ترجمان "خیر کثیر"

نوبت به شعرخوانی محمدجواد منوچهری که می‌رسد او نیز غزلسرایی در مدح خاندان رسول‌الله (ص) را بزرگترین افتخار برای خود می‌داند و حاضران را میهمان یک غزل فاطمی می‌کند. غزلی که واژه واژه‌اش بوی عشق و ارادت به ساحت مقدس اهل بیت (ع) را می‌دهد:

شگفت معجزه خلقتی تو بی تردید، زمان خلق تو حتی خدا به خود بالید

تو آمدی و شدی ترجمان "خیر کثیر"، جهان شبیه تو هرگز به خود نخواهد دید

شدی برای علی (ع) خلق یا بخاطر تو، خدا به کعبه ترک داد و طرح معجزه چید

خدا به دختر مردی که ابترش خواندند، مقام شامخ "‌ام الائمه" را بخشید

برای شرح تمام فضائلت باید، به قدر وسعت دنیا قلم تدارک دید

علی (ع) است جان رسول و تو آن یگانه زنی، که در "مباهله" آمد به یاری خورشید

به غیر "امّ ابی" بودنت جهانی دید، "حدیث بضعه" به شان تو آمده است پدید

کسی از "آیه‌ی تطهیر" و "آیه‌ی اطعام"، به غیر شهد شکوه و صفات تو نچشید

نداشت جای تحیر که آسیاب تو گاه، به امر ایزد و دست ملائکه چرخید

تو آمدی و زن از برکت ولادت تو، به جای زنده به گوری به شور عشق رسید

نداشت عالم اگر گوهری شبیه تو را، بنای خلقت ما از اساس می‌لنگید شعرخوانی این شاعران آئینی نشانی از عشق و ارادت آنها به محضر مادر سادات حضرت زهرا (س) بود که با گلواژه‌های شعر، تقدیم این بانوی بزرگوار شد.