او معتقد است دانشگاه بینالمللی امام رضا (ع) تنها یک محیط آموزشی نیست، بلکه اکوسیستم تربیتیای است که پیوند علم و معنویت را در جان دانشجویان، پررنگ میکند.
به گزارش آستان نیوز، گفتوگوی پیشرو روایتی صریح و صمیمی از تجربهها، دغدغهها و مسیر رشد اوست.
لطفاً در ابتدا، از خودتان بگویید، از چه سالی وارد دانشگاه بینالمللی امام رضا (ع) شدید؟
توفیق داشتم سال ۱۳۹۸ وارد دوره کارشناسیارشد پیوسته الهیات و معارف اسلامی در دانشگاه بینالمللی امام رضا (ع) شوم. این مسیر برای من یکی از مبارکترین اتفاقات زندگی بود.
عضویت شما در بنیاد ملی نخبگان چه مسیری را برایتان باز کرد؟
بنیاد ملی نخبگان یک نهاد حمایتی اثرگذار است و عضویت در آن علاوه بر ایجاد بسترهای حمایتی و تأیید تلاش علمی، فرصت تعامل با اساتید و پژوهشگران برتر را فراهم میکند. طرحها، نشستها، اردوها و همایشهای بنیاد نقش مهمی در رشد علمی و پژوهشی من داشت و مانند یک اهرم تکمیلی مسیرم را تقویت کرد.
کسب رتبه دوم المپیاد علمی دانشجویی پشتوانه خاصی دارد؛ مهمترین عوامل موفقیت چه بود؟
المپیاد برای من یک مدرسه مهارتآموزی بود. مهمترین عامل، اتصال تلاشها به یک منبع الهی است؛ اینکه کار علمی را برای خدمت به خلق و با نیت الهی انجام بدهم. وقتی تلاش کوچک انسان به منبع عظیم وحی و برکت اهلبیت (ع) متصل میشود، ارزش و اثر چندبرابری پیدا میکند.
عامل دیگر، برنامهریزی دقیق و شخصیسازیشده بر اساس فراشناخت بود، اینکه بدانم چه ساعتی و با چه شیوهای بیشترین بازده را دارم. بهرهگیری از مشاورههای اساتید، خصوصاً آقای دکتر فیروزی، عضو هیئتعلمی گروه معارف اسلامی دانشگاه و توکل بر خداوند هم از عوامل اساسی این مسیر بود.
از تجربه شرکت در مسابقات ملی قرآن و کسب رتبه برگزیده بگویید. علاقهتان از کجا شکل گرفت؟
علاقه من به قرآن از دوران کودکی و شرکت در فعالیتهای قرآنی مدارس آغاز شد. مسابقات دانشجویی قرآن و عترت برایم تجربهای ارزشمند بود و نظمی معنوی به مطالعهام افزود. حمایتها و تشویقهای معاونت فرهنگی و اساتید دانشگاه نیز نقش مهمی در این مسیر داشت.
چطور میان سه حوزه سنگین «علمی»، «فرهنگی» و «قرآنی» تعادل ایجاد میکنید؟ رمز مدیریت زمان شما چیست؟
کلید اصلی تعادل، تدبیر، اولویتبندی و تکمیل است. علم چراغ راه است، فرهنگ هویتساز و قرآن روحبخش این دو. برای مدیریت زمان، برنامهریزی دقیق و فشرده، دوری از کارهای بیهوده، رهاکردن بهانهها و تمرکز بر هدف بسیار مهم است. هر لحظه از زمان یک نعمت الهی است؛ اگر بهرهوری نداشته باشد، خسارت است. تلاوت و تدبر قرآن نیز برکت و تمرکز را افزایش میدهد.
بسیاری از دانشجویان باانگیزه شروع میکنند؛ اما در میانه راه افت میکنند. شما چگونه انگیزه خود را حفظ میکنید؟
افت انگیزه طبیعی است. اولین راهکار، یادآوری چرایی شروع مسیر است. دوم، معاشرت با افراد پرانرژی و مثبت. سوم، تقسیم هدفهای بزرگ به گامهای کوچک و لذتبردن از پیروزیهای کوتاهمدت. مهمتر از همه، یاد خدا و توسل است، حضور در حرم مطهر امام رضا (ع) برای من همیشه عامل تقویت انرژی و روحیه بوده است. پذیرش اینکه مسیر پیشرفت خطی نیست نیز کمککننده است.
در کنار موفقیتهای علمی، فعالیتهای فرهنگیتان هم پررنگ بوده؛ مهمترین تجربه فرهنگی اثرگذار چه بوده است؟
مسابقات فرهنگی و قرآنی و حضور در برنامههای دانشگاهی به من نشان داد که مسیر علمی بدون معنویت ناقص است. این فضاها نظم درونی، مسئولیتپذیری و نگاه عمیقتری به مسیر زندگی در من ایجاد کرد.
نقش دانشگاه امام رضا (ع) و فضای معنوی مشهد در شکلگیری مسیر شما چه بوده است؟
دانشگاه امام رضا (ع) صرفاً یک مجموعه آموزشی نیست، یک اکوسیستم تربیتی است که در آن علمآموزی بااخلاق و معنویت معنا پیدا میکند. نام دانشگاه خودبهخود امانتی بر دوش دانشجو میگذارد. زندگی در مشهد مقدس هم با توازن و آرامشی که میبخشد، مسیر را آسانتر و پربرکتتر میکند.
بهعنوان یک نخبه دانشجویی، بیشترین نگرانیتان برای آینده کشور و نسل جوان چیست؟
نسل امروز فعال و پرسشگر است، اما دشمن به دنبال القای ناامیدی، بی فعالی علمی، بیانگیزگی و کمرنگ کردن معنویت است. خطر دیگر، پذیرش بی تحقیق و بدون تعقل مطالب است. باید از این سرمایه انسانی متعهد و متخصص محافظت کرد.
اگر به سال اول ورود به دانشگاه برگردید، چه توصیهای به خودِ آن روزتان میکنید؟
اینکه انتخاب شدن برای تحصیل در این مکان مقدس را قدر بدانم، به انتخاب خدا اعتماد کنم و تلاش کنم بهترین نسخه خودم باشم. همچنین، پیشبردن مهارتآموزی، تربیت و مطالعه غیردرسی باید همیشه در اولویت قرار بگیرد.
برای دانشجویانی که میخواهند وارد مسیر علمی تخصصی، فعالیت فرهنگی یا مسابقات قرآنی شوند، چه نقشه راهی پیشنهاد میکنید؟
به نظر من هر دانشجویی باید مسیرش را از خودشناسی شروع کند؛ اینکه بداند چه توانایی و علاقهای دارد و میخواهد به کجا برسد. بعد از آن، لازم است هدفهای واقعبینانه برای خودش بگذارد و با یک برنامه منظم و قابلاجرا پیش برود، برنامهای که در آن برای مطالعه، تمرین، فعالیت فرهنگی یا قرآنی، و حتی استراحت جای مشخصی باشد
در این مسیر، توکل به خدا و نیت الهی خیلی کمک میکند و سختیها را سبکتر میسازد. مشورتگرفتن از اساتید و افراد موفق هم باعث میشود از آزمونوخطاهای بیفایده دور بمانند. اما مهمتر از همه تداوم تلاش است؛ اینکه حتی اگر مسیر سخت شد، آرام و پیوسته ادامه دهند.
به طور خلاصه خودشناسی، هدفگذاری، توکل، برنامهریزی و پشتکار، با همین پنج اصل میتوان در مسیر علمی، فرهنگی یا قرآنی رشد واقعی را تجربه کرد.
روز دانشجو برای شما چه معنایی دارد؟
روز دانشجو یادآور مقام شهدای دانشجو و نماد مسئولیتپذیری، علم، حقیقتجویی و حساسیت نسبت به سرنوشت ملت است. این روز یادآور ضرورت بیداری، تفکر و اثرگذاری در جامعه است و برای همه دانشجویان آرزوی سلامت و موفقیت دارم.
تلویزیون اینترنتی آستان نیوز