علامه طباطبایی شخصیتی بی‌بدیل در عرصه تفسیر قرآن است

به گزارش آستان نیوز، حجت‌الاسلام علی رضایی تهرانی در مراسم گرامیداشت چهل و چهارمین سالروز علامه سید محمدحسین طباطبایی، مفسر بزرگ قرآن کریم و صاحب اثر ماندگار المیزان با عنوان «مفسر کبیر» که شامگاه شنبه بیست و چهارم آبان‌ماه در محل دارالقرآن الکریم حرم مطهر رضوی برگزار شد، به بیان دیدگاه‌های خود درباره جایگاه قرآن و روش تفسیری این مفسر بزرگ قرآن پرداخت. 
وی در ابتدا با تاکید بر عظمت قرآن کریم اظهار کرد: قرآن ریسمانی آویخته از آسمان به سوی بشریت و قانون اساسی اسلام است مفاهیم این کتاب الهی از چنان عظمت و شکوهی برخوردار است که اگر بر کوه نازل شود، کوه از هم می‌پاشد. 
این کارشناس قرآنی قرآن کریم را «ثقل اکبر» نامید و ابراز کرد: طبق روایات معصومین(ع) خداوند در کلام خود تجلی کرده است و اگر ما این حقیقت را لمس نمی‌کنیم، ناشی از ضعف فهم ماست. درک درست معنا و مفهوم آیات قرآن نیازمند تعمق، تدبر و بهره‌گیری از روش صحیح تفسیر است.
وی اظهار کرد: در میان فرقه‌های مختلف اسلام که تعداد آنها هفتاد فرقه است همه در این موضوع که قرآن کریم کلام الهی است اجماع دارند بنابراین بهترین روش تفسیری، تفسیر قرآن به قرآن است و علامه طباطبایی مبدع این نوع تفسیر در عصر معاصر است. 
حجت‌الاسلام رضایی تهرانی افزود: علامه طباطبایی برترین تفسیر را با این سبک نوشته است و با اینکه تا کنون تفاسیر دیگری هم با این سبک نوشته شده است ولی هنوز هم المیزان در بین آنها می‌درخشد. 
وی بیان کرد: علامه طباطبایی بعد از تفسیر قرآن به قرآن، آیات این کتاب آسمانی را بر اساس روایات معصومین(ع) نیز تفسیر کرده است و همین موضوع کتاب المیزان را به اثری بی‌بدیل و ماندگار در زمینه تفسیر قرآن تبدیل کرده است. 
این پژوهشگر دینی عنوان کرد: احادیثی که علامه طباطبایی در کتاب المیزان بر آن استناد کرده همه از احادیث معتبر است و حتی یک روایت ضعیف هم در این کتاب به چشم نمی‌خورد و در کنار استناد شرح و تفسیری برای این روایات هم نوشته شده است. 
وی در ادامه با اشاره به جامعیت علمی شخصیت علامه طباطبایی اظهار داشت: اگر بخواهیم از بین علمای بزرگ معاصر اعم از شیعه و سنی ده شخصیت تأثیرگذار که علم و دانش آنها در اوج بوده است را معرفی کنیم، بی‌تردید یکی از آنها علامه طباطبایی است. 
حجت‌الاسلام رضایی تهرانی عنوان کرد: علامه طباطبایی شخصیتی بود که در فلسفه، عرفان عملی، تفسیر، کلام، فقه و اصول در اوج قرار داشت و با وجود علم سرشار، در نهایت فروتنی رفتار می‌کرد و همین اخلاق زیبا موجب شده بود که شاگردانش شیفته او باشند و در جامعه و خانواده نیز محبوبیتی کم‌نظیر داشته باشد.