مشهد از استجابت نماز روسفید شد

به گزارش آستان نیوز، ششم آذرماه، در حالی که هوای گرم و نابهنگام بر آخرین ماه پاییز سلطه انداخته بود، دل‌ها طبق عادت دیرینه ایرانی‌ها راهی جایی شد که همیشه پناه همه آرزومندان و درماندگان است؛ حریم نورانی حضرت رضا (ع).قرار بود قراری بسته شود؛ قراری میان زمین تشنه و آسمان خاموش.

نماز استغاثه برای باران، در بزرگ‌ترین صحن حرم مطهر رضوی، صحن پیامبر اعظم (ص)، با جمعیتی از همه قشر‌ها برگزار شد تا آب را از آسمان آلوده برای زمین خشک و تشنه، طلب کنند. همه ایستاده بودند در محضر امامی که این نماز را به پیروانش آموخت.

استجابتی به رنگ برف

و حالا، نزدیک به بیست روز بعد، حال‌وهوای نه فقط مشهد که حال‌وهوای کل ایران تغییر کرده؛ نه بارانی معمولی، که فراتر از آن، برفی فراگیر. گویی نماز‌ها به اجابت نشسته‌اند. امام رضا (ع) ایران را روسفید کرد و ابر‌های جان‌دار خراسان و کشور، باران و برفش را، نثار زمین تشنه کرد.

شبِ یلدایی حرم

امروز حرم، به لطف آسمان بی‌کرانش سپیدپوش شده بود و گنبد طلایی، در آغوش برف می‌درخشید. بیش از ۳۰ هزار مترمربع از مسیر‌های تردد زائران کف‌پوش شده بود تا رفت‌وآمد در آرامش و سلامت انجام شود.

خادمان، با چشمانی سرشار از ذوق، لباس خدمت بر تن داشتند و در سنگین‌ترین لحظه‌های بارانی و برفی، بی‌وقفه در خدمت امام رضا (ع) و زائرانش بودند؛ طی می‌کشند، برف می‌روبیدند و با چای گرم، زائران امام رئوف را، بدرقه می‌کردند.

برخلاف تصور، حرم برفی امروز خلوت نبود؛ ثانیه به ثانیه و تا هنگامه نماز ظهر شلوغ‌تر هم شد. گویی حرم، چون خانه پدربزرگی است و امشب نیز شبانگاه یلدا. مشهدی‌ها و دیگر زائرین، دسته‌دسته برای تماشای حرم برفی و زیارت، راهی آستان می‌شدند.

میان چلچراغ‌ها و گلدسته‌های نورانی، برف به زیبایی می‌درخشید و لبخند بر لبان مردمی می‌نشست که بعد از ماه‌ها خشکسالی، زمستان را زودتر از موعد و با برف تجربه می‌کردند؛ آن هم به لطف صاحب این خانه.

نوجوانان، با همان لباس مدرسه، مسیر حرم را پیش گرفته بودند تا این هوای ناب را در زیباترین نقطه دنیا تجربه کنند. پرنده‌ها هم انگار همگی به زیارت آمده بودند؛ ردیف‌به‌ردیف زیر سایبان‌ها نشسته، سر در پر کشیده و چشم به گنبد، دوخته بودند.

در زیر ایوان‌هایی، چون مقصوره صحن گوهرشاد، فرش‌ها کرسی شده بودند و زائرین پا به زیر فرش کشیده و به تماشای بهشتی‌ترین صحنه دنیا، گنبد طلایی و برف نشسته بودند.

قهقهه کودکان، تذکر مادرانه‌ای که می‌گفت

«شال گردنت رو بنداز»، صدای خادمان و بلندگو‌ها که زائران را به احتیاط در تردد و حضور در رواق‌های گرم دعوت می‌کردند؛ همه و همه، موسیقی شب برفی مشهد بود.

شبی که هر جا شهر خلوت باشد، حرم شلوغ‌تر از همیشه می‌درخشد؛ شبی به بلندای یلدا، یلدایی که نه در آخر پاییز، که در نخستین روز برفی مشهد رقم خورد؛ و این‌گونه، حرم امام رضا (ع)، از استغاثه تا برف، هم قبله دلهاست و هم نقطه آغاز سپیدی.

گزارش _ امیرعلی مقدم