نماینده ولی فقیه در استان خراسان رضوی گفت: ادعای امامت و رهبری سیاسی جامعه اسلامی دلیل اصلی دشمنی خلفای عباسی با امام صادق(ع) بود.
دلیل اصلی دشمنی خلفای عباسی با امام صادق(ع) گفتمان ولایت بود
به گزارش آستان نیوز، آیت الله سید احمد علم الهدی در ویژه برنامه سالروز شهادت ششمین پیشوای اهل وِلا؛ حضرت امام جعفر صادق(ع) و مراسم پایانی اجتماع عظیم صادقیون که با حضور خیل عزاداران در رواق بزرگ امام خمینی(ره) برگزار شد، با اشاره به شخصیت والای امام ششم شیعیان بیان کرد: بیشتر شهرت امام صادق(ع) در بین شیعیان به خاطر علم دانش و تربیت شاگردان فرهیخته و دانشمند است و جنبه مظلومیت آن حضرت کمتر مورد توجه قرار گرفته است.
وی تصریح کرد: دشمنی خلفای عباسی با امام صادق(ع) صرفا به خاطر عالم بودن آن حضرت و اهتمام ایشان به تربیت شاگرد نبود چرا که در آن دوران علمای دیگری هم بودند که به امر تعلیم و تربیت میپرداختند و نه تنها با آنها مخالفت نمیشد بلکه مورد حمایت جریان قدرت هم بودند.
امام جمعه مشهد افزود: علت مخالفت و دشمنی خلفای عباسی با امام صادق(ع) تنها اهتمام به شاگردپروری نبود، بلکه به این خاطر بود که ایشان به عنوان حجت بالغه الهی ادعای امامت و زعامت امت اسلامی را داشتند و این امر با منافع قدرت حاکمه منافات داشت و مانع استمرار قدرت آنها میشد.
وی ابراز کرد: این ادعای امام صادق(ع) که باید در کنار رهبری دینی باید رهبری سیاسی جامعه نیز در دست ایشان باشد، نقطه اختلاف خلفای عباسی با آن حضرت بود و به همین خاطر بود که امام صادق(ع) مورد دشمنی و اذیت و آزار دشمنان قرار گرفتند.
عضو مجلس خبرگان رهبری خاطرنشان کرد: منصور دوانیقی با بی احترامیهایی همچون فراخواندن شبانه امام صادق(ع)، آتش زدن خانه ایشان و ... سعی داشت شکوه آن حضرت را در نظر مردم بشکند تا دیگر بر این ادعا پافشاری نکنند و با دستگاه خلافت برخورد سیاسی نداشته باشند.
وی عنوان کرد: اگر امام صادق(ع) تنها به شاگردپروری اشتغال داشتند و در امور سیاسی حکومت مداخله نمیکردند، قطعا این حجم از ظلم و ستم هم در حق ایشان روا نمیشد اما خلفای عباسی میدانستند که اصل امامت که مرد ادعای امام صادق(ع) بود، تشکیل حکومت اسلامی و رهبری سیاسی جامعه است به همین دلیل به مخالفت با امام پرداختند.
نماینده ولی فقیه در خراسان رضوی ادامه داد: تشکیل حکومت و در دست داشتن رهبری سیاسی جامعه اسلامی تکلیف اصلی ائمه اطهار(ع) بوده است. بنابراین نقطه آغاز همه مظالمی که در حق اهل بیت(ع) روا داشته شده است، اعتقاد به امامت سیاسی بود.