روزی که دبیرستان شهید سلیمانی اراک، تجلی‌گاه نور و عشق شد

بیست‌وهشتم آبان، روزی بود که زمین به آسمان پیوست؛ روزی که دبیرستان شهید سلیمانی اراک در آغوش حضور شهید گمنام، به صحن رضوی بدل شد و دل‌های نوجوانان، زائران حرم ولایت گشتند. عطر ایمان و اشک شوق، در هم تنید تا مدرسه، محفل نور و دلدادگی شود.

آبان به آخرین روزهای خود رسیده بود، اما این‌بار پاییزی از نور در دل‌های دبیرستان شهید سلیمانی جوانه زد.

سکوتی متفاوت، جای شور و همهمه‌ی همیشگی حیاط را گرفته بود. مهمانان آسمانی آمده بودند؛ شهید گمنام، حامل پیامی از آسمان، در میان دانش‌آموزان فرود آمده بود.

هوای مدرسه، بوی حرم گرفته بود. در ایام فاطمیه، برنامه‌ی ساده "زنگ مهررضوی" اما پرصفا آغاز شد: تلاوت قرآن، طعم برکت حلیم، و دلدادگی در سلام بر امام رضا(ع). وقتی صدای «السلام علیک یا علی بن موسی الرضا علیه‌السلام» در فضای مدرسه پیچید، اشک‌ها بی‌دعوت از اعماق جان نوجوانان سرازیر شدند؛ انگار همه روبه‌روی گنبد طلایی ایستاده بودند، دستان بر سینه، دل در مشهد.حسی معنوی و حالی دیدنی...

سپس لحظه‌ای رسید که زمان ایستاد؛ درِ مدرسه گشوده شد و خودرو حامل پیکر شهید گمنام وارد شد. عطر قدسی حضور او، همه چیز را دگرگون کرد. دانش‌آموزان بی‌اختیار زمزمه کردند:

«خوش آمدی شهید گمنام... خداقوت قهرمان!»

مدرسه‌ای کوچک، حالا به حرم شهدا بدل شده بود؛ جایی که دل‌های نوجوانان با شعله ایمان درخشیدند.

هدایای تبرکی پخش شد، لبخندها در میان اشک‌ها شکوفا گشت و هر کس، تکه‌ای از آسمان را با خود به خانه برد. آن روز، دبیرستان شهید سلیمانی جدای فضای علم‌آموزی، جلوه‌ای از عرفان و دلدادگی بود. جایی که معنویت از زمین تا آسمان جاری شد.

یادش به خیر...

روزی که مدرسه، حرم شد.

شادی روح شهدا صلوات

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

هادی احمدلو

تنظیم: فاطمه‌دائی‌بیگی

انتهای پیام/