آسمان حرم امروز غرق تمنای دل های شکسته بود 

به گزارش آستان نیوز، عرفه یک روز نیست، یک سال است. روزی که می تواند سال بعدمان را بسازد. روزی که اگر کمی درکش کنیم می توان با آن فرسنگ ها سختی و مصائب دنیا را به دندان کشید و تلاش کرد برای بهتر شدن. روزی که قرار است بنده، تمام خضوع و خشوعی که دارد را در مقابل خدایش به کار بندد و در مقابلش زانو بزند و از او فقط بخواهد. از او بخواهد نه بنده اش، از او بخواهد تا مسیر عاشقی را برایش هموار کند، از او بخواهد ببخشد و عفو کند، از او بخواهد او را در آغوش مهر و لطفش قرار دهد و تا ابد حواسش به این نعمت بزرگ باشد، از او بخواهد نه بنده اش، از او بخواهد حاجاتش را رفع کند، از او بخواهد دلش را صاف کند، از او بخواهد چشمش را پاک کند، از او بخواهد دست و پا و عملش را صادق کند، از او بخواهد روزگارش را، دین و دنیا و آخرتش را سامان ببخشد آنطور که خدا می خواهد نه خودش، از او بخواهد نفسش را مهار کند در مقابل کژی ها و سستی ها، از او بخواهد دستش را در دست خدا بگذارد و عمل کند به خیر حتی اگر ذره ای بیش نباشد. 

امروز روز عرفه است، روز تحول، روز واکاوی درون و بیرون نفسمان و هر سال بسیاری از زائران و مجاوران به انتظار چنین روزی خود را از سراسر جهان، کشور و مشهد به حریم امن رضوی می‌رسانند تا چشم هایشان را با مناجات زیبای عرفه غرق باران کنند. 

اصلا حرم باشد و دعای زیبای عرفه هم باشد و حرکت تاریخی امام حسین(ع) از مکه به زمین جنگ حق و باطل و آن همه مظلومیت و رشادت یارانش در تاریخ کربلا هم باشد و دست هایی که برای اجابت نور به این مکان مقدس خود را دخیل حال و هوای آن می کنند هم باشد، مگر می شود دیدنی نباشد. ترکیب این چند عنصر معنوی، همیشه فضای دل های عاشق را عطرآگین می کند. 

تماشای حرکت زائران پیاده از خیابان‌های منتهی به حرم هم دیدن دارد؛ زائرانی که پشت دیوارهای‌های حرم نشسته‌اند و دل به صدای سخنرانی حجت‌الاسلام علیزاده سپرده‌اند و منتظرند مداح، دعای عرفه را شروع کند یا وقتی می‌خواهند از بخش بازرسی بدنی وارد صحن‌های مقدس حرم شوند دائم صلوات می‌فرستند و برای عبور از صف‌های طولانی، صبوری می‌کنند و این صبوری را به فرزندانی که همراهشان هستند هم یاد می‌دهند، آخر شرکت در این مراسم‌ها همه‌اش درس و معرفت است. 
خادم‌های فرش آماده‌اند تا با اشارتی هرجا که نیاز باشد، فرش‌های حرم را زیر پای زائران پهن کنند؛ البته بخاطر آفتابی که گاهی می‌تابد و گاهی خودش را پشت ابرها مخفی می‌کند فرش‌ها علاوه بر صحن‌ها، زیر سایبان‌ها و سایه‌ها و ستون‌ها هم پهن شده‌اند تا زائران به خنکای سایه‌ها پناه ببرند. گاهی نسیمی وسط آفتاب و نور خورشید می‌آید و خنکایش، صورت‌ها را نوازش می‌کند و ما هم بخاطر گذر این نسیم کوتاه و لذت بخش شکرگزاری می‌کنیم. 

صحن‌ها را یکی یکی از سر می‌گذرانم، صدای مداح همه‌جا می‌پیچد. 

امروز همه از همه جای ایران با لباس‌های محلی و لهجه‌هایی که نشان می‌دهد مشهدی نیستند به این حریم امن رضوی آمده‌اند. امروز این زائران آمده اند تا خود را غرق معرفت عرفه کنند و هم صدا شوند با مداحی گرم و جانسوز مهدی سروری، وقتی دعای عرفه را می خواند و روضه‌اش دل همه را می‌سوزاند و از کربلا می خواند. 

مداح روضه باز می‌خواند و دل‌ها را کربلایی می‌کند و اشک‌ها را ناخودآگاه مهمان چشم‌ها می‌کند آنجا که می‌خواند "به یاد دست بریده به سینه می‌کوبم، به یاد مشک و دل داغدار می‌گریم"

کم کم داریم به غروب عرفه ۱۴۰۳ نزدیک می‌شویم، دست‌های زائران با صدای "یا الله" و "یا ربّ" و "الهی العفو" رو به آسمان بلند شده، هر کسی توی دلش دارد دعا و حاجتش را می‌خواهد و استغفار می‌کند. چه نعمتی از این بالاتر که از خالق اجابت بخواهی و چه پناهی امن‌تر از خدای احد و واحد که به سوی او بازگردی از زشتی‌ها و بدی‌ها و گناهان.

مداح به فرازهای آخر که می‌رسد؛ گویی روح از بدن جدا می شود. آخر می دانی قرار است غروب شود و امام حسین(ع) با اصحاب و یارانش به سمت زمینی حرکت کنند که هنوز داغش تازه است. چقدر امام حسین(ع) زیبا با خدایش مناجات می کند، کاش ما هم یاد بگیریم و از ذره ذره نعماتی که خداوند داده تشکر کنیم، مثلا از رگ هایی که در بدنمان وظیفه خون رسانی دارند، از دست ها و پاهایی که سالم هستند تا برای خدا قدم بردارند، از چشم هایی که خود را به گناه و صحنه های ناصواب آلوده نمی کنند، اصلا از اینکه اینجا توی حرم امن رضوی نشسته ایم و داریم دعا می خوانیم و می شنویم و گوشمان را سپرده‌ایم؛ برای این گوش های سالمی که حرف حق را می شنوند و برای برپایی آن قیام می کنند تشکر کنیم. تا حالا به این فکر کرده ایم که چقدر نعمت داریم که قدرش را نمی دانیم و بخاطر آنها شب و روز از خدای بزرگ و مهربانمان تشکر نکرده ایم. 

اگر از عرفه و مناجاتش همینقدر هم بیاموزیم باز هم کار بزرگی انجام داده ایم؛ توی دنیایی که خیلی ها طلبکارند ما خود را بدهکار لطف و رحمت الهی و بودن در حریم امن امام بدانیم و هزاران بار شکرش را بجا بیاوریم.