ولایت‌پذیری، محور تمام سلوک‌های عبادی و معیار صدق بندگی است

به گزارش آستان نیوز، ویژه برنامه عزاداری ایام فاطمیه امسال نیز همچون سالهای گذشته به مدت 3 شب به همت هیئت‌های دانشجویی ابناءالزهرا(س) و رضوان، در واحد برادران دانشگاه بین‌المللی امام رضا(ع) برگزار شد، این مراسم در آخرین شب میزبان پیکر مطهر شهید گمنام بود.
حجت‌الاسلام و المسلمین لطفی‌پور، در این مراسم با استناد به آیه شریفه مَن یُعَظِّم شَعائِرَ اللهِ فَإِنَّها مِن تَقوَى القُلوب، گفت: شعائر دینی همچون فاطمیه، عاشورا و غدیر تنها مراسمی نمادین نیستند، بلکه هر یک آینه‌ای از حقیقت ولایت و بندگی‌اند، در واقع این آیین‌ها پرچم‌هایی هستند که ما را به باطن دین و حقیقت ولایت پیوند می‌دهند.
وی افزود: ولایت، سخت‌ترین و در عین حال زیباترین گردنه بندگی است. کسی که از این گردنه عبور کند، همه عباداتش معنا می‌یابد و اگر در آن متوقف شود، نماز و روزه‌اش به حقیقت بندگی تبدیل نمی‌شود. خداوند در مسیر بندگی، انسان را با ولی خود می‌آزماید، همان‌گونه که امیرالمؤمنین(ع)  فرمودند: در مواجهه با ولایت، بی‌طرفی وجود ندارد.

ابتلائات اولیای الهی؛ میدان سنجش بندگی 
 
حجت‌الاسلام لطفی‌پور، در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به سیره اولیای الهی، گفت: تمام صدیقان و اولیا در مسیر ولایت، آزمایش شدند. شاگردان مکتب انبیا و ائمه اطهار(ع)، سخت‌ترین امتحان‌ها را در موضوع ولایت پشت سر گذاشتند. سلمان فارسی، ابوذر، میثم تمار و عمار نمونه‌هایی از مجاهدانی هستند که با تمام وجود بر حق بودن ولایت را پذیرفتند و پای آن ایستادند.
وی ادامه داد: بزرگان سیر و سلوک، همچون مرحوم آیت‌الله انصاری همدانی، می‌فرمودند که سخت‌ترین ابتلا، ابتلای ولایت است. در این مرحله، همه مراتب معرفتی و عبادی انسان سنجیده می‌شود. کسی که ولایت را شناخت، توحید را درک کرده است، زیرا ولی خدا مظهر تمام صفات الهی است.

ظاهر بندگی یا باطن معرفت  

این سخنران مذهبی، با اشاره به مفهوم شعائر الهی خاطرنشان کرد: ظاهر دین از جمله عزاداری، اشک، سیاهی و سوگواری، پوسته‌ای ارزشمند است که باطن آن، شناخت و تبعیت از ولی خداست، انسان وقتی از ولی زمانه‌اش فاصله می‌گیرد، از مسیر حقیقت دور می‌افتد. شعائر باید ما را به حقیقت ولایت پیوند بزنند، نه این‌که به ظاهرشان محدود بمانیم.
محبت؛ گوهر ایمان و موتور محرک سلوک دینی  
این کارشناس دینی در ادامه سخنانش گفت: ولایت بدون محبت، پوسته‌ای بی‌روح است. محبت قلبی به ولی خدا، همان نیرویی است که انسان را به قرب الهی می‌رساند. در روایات آمده است : هَلِ الدّینُ إلا الحُبّ؟، دین چیزی جز محبت نیست. هر اندازه محبت انسان نسبت به ولی خدا صادقانه‌تر باشد، شباهتش با محبوب بیشتر می‌شود. این محبت است که دل را تطهیر می‌کند و اعمال را زنده می‌سازد.

نماز و عبادت بدون ولایت، ناتمام است

وی با اشاره به تفاوت میان ظاهر مناسک و حقیقت عبودیت، افزود: ممکن است کسی سال‌ها نماز و روزه داشته باشد اما هنوز از گردنه ولایت عبور نکرده باشد. خاصیت عبادت حقیقی این است که انسان را از خود خالی و از خدا پر کند. وقتی این اتفاق بیفتد، اعمال او مجرای اراده الهی می‌شود.
وی نمونه‌هایی از کرامات اولیای الهی و سلوک عارفانی همچون علامه طباطبایی و رجب‌علی خیاط را به عنوان نشانه‌های عبودیت کامل بیان و تصریح کرد: محبت امیرالمؤمنین (ع) و اولیای خداست که روح جامعه شیعه را نرم، مهربان و انسان‌ دوست کرده است. همان محبت است که ما را بر عهد ولایت استوار نگاه می‌دارد تا در فتنه‌های آخرالزمان، در کنار امام حق بمانیم.

شهید گمنام؛ جلوه عینی ولایت‌پذیری
  
حجت‌الاسلام لطفی‌پور، در ادامه، با اشاره به حضور پیکر مطهر شهید گمنام در این مراسم گفت: این شهید گمنام، گواه زنده ولایت‌مداری است. او در عمل نشان داد که محبت و اطاعت از ولی خدا، در نهایت به فدا کردن جان در راه حق منتهی می‌شود. شهید، محبوب خداست؛ چون در گردنه ولایت، ایستاد و با جان خود لبیک یا حسین (ع) گفت.
در ادامه این مراسم حاج احد سبزی و کربلایی سید پارسا حسینی با نوای شورانگیز خود به مرثیه‌سرایی و روضه‌خوانی پرداختند.