آیت‌الله میلانی مظهر پیوند علم و معنویت بود

به گزارش آستان نیوز، آیت‌الله ابوالقاسم علیدوست، استاد درس خارج حوزه علمیه قم، عضو جامعه مدرسین و استاد تمام پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، در گفت‌وگویی درباره شخصیت آیت‌الله العظمی سیدمحمدهادی میلانی اظهار کرد: درباره این شخصیت بزرگوار سخنان فراوانی گفته شده است، اما آنچه عرض می‌کنم، نه بر پایه حدس و نقل‌های غیرمستند، بلکه مبتنی بر شنیده‌ها و نقل‌های مستقیم از بزرگان است.

وی با اشاره به تعبیری که برخی علما درباره آیت‌الله میلانی به کار برده‌اند، گفت: برخی از علما ایشان را «بابٌ الی‌الرضا (ع)» دانسته‌اند؛ یعنی دری به‌سوی امام رضا (ع). به نظر من، این تعبیر یک لقب واقعی و دقیق برای آیت‌الله میلانی است.

آیت‌الله علیدوست در ادامه، خاطره‌ای مربوط به سال ۱۳۴۲ را نقل کرد و افزود: در آن سال، یکی از علمای بزرگ شیراز در کاروان ما حضور داشت. ایشان زائر بودند و من روحانی کاروان. این عالم بزرگوار خاطره‌ای از مرحوم زبرجد نقل کرد که گفت در سال ۱۳۴۲ زمانی که در قم طلبه بودیم، تصمیم گرفتیم به مشهد مشرف شویم. پیش از سفر، خدمت حضرت امام خمینی (ره) رسیدیم و عرض کردیم اگر پیامی برای آیت‌الله میلانی دارند، منتقل کنیم.

وی ادامه داد: امام خمینی (ره) فرمودند نامه‌ای می‌نویسم و شما آن را به ایشان برسانید. این نامه بدون هیچ واسطه‌ای، توسط همان طلبه‌ها به مشهد آورده شد. ایشان نقل می‌کرد که با چهارصد تک‌تومانی عازم مشهد شدند و در مسیر، بخش عمده‌ای از آن هزینه شد؛ تا اینکه پس از ورود به مشهد، باقی‌مانده پولشان به سرقت رفت.

این عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، افزود: با وجود این اتفاق، طلبه یادشده تصمیم می‌گیرد نامه امام خمینی (ره) را به آیت‌الله میلانی برساند. وقتی خدمتکار ایشان را مطلع می‌کند که طلبه‌ای از قم با نامه‌ای از طرف امام خمینی (ره) پشت در است، آیت‌الله میلانی با شتاب و احترام، از درس خارج می‌شوند و با همان هیئت ساده، به استقبال می‌آیند و می‌فرمایند: «من منتظر شما بودم.»

آیت‌الله علیدوست تصریح کرد: آیت‌الله میلانی پس از مطالعه نامه، آن را بوسیدند و کنار گذاشتند و سپس خطاب به آن طلبه فرمودند: «شما سیصد و ده تومان نزد من دارید.» یعنی دقیقاً معادل پولی که به سرقت رفته بود. این در حالی بود که آیت‌الله میلانی پیش از آن، از ماجرای سرقت اطلاعی نداشتند و این مسئله را به الهامی از سوی امام رضا (ع) نسبت می‌دادند.

وی ادامه داد: این عالم شیرازی نقل می‌کرد که آیت‌الله میلانی می‌فرمودند: شب گذشته امام رضا (ع) مرا آگاه کردند که طلبه‌ای از قم خواهد آمد که پولش به سرقت رفته و باید جبران شود. این همان معنایی است که از «بابٌ الی‌الرضا (ع)» بودن آیت‌الله میلانی درک می‌کنیم.

آیت‌الله علیدوست، همچنین به سلوک عبادی آیت‌الله میلانی اشاره کرد و گفت: از ایشان نقل شده است که هنگام زیارت، همواره این آیه را زمزمه می‌کردند: «وَجِئْنَا بِبِضَاعَةٍ مُزْجَاةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْکَیْلَ وَتَصَدَّقْ عَلَیْنَا إِنَّ اللَّهَ یَجْزِی الْمُتَصَدِّقِینَ» و این آیه را بهترین خطاب به امامی بزرگ همچون امام رضا (ع) می‌دانستند.

وی در بخش دیگری از سخنان خود، به جایگاه علمی آیت‌الله میلانی پرداخت و اظهار کرد: زمانی که مشغول بررسی و تحقیق در آثار فقهی بودم، مشاهده کردم که یکی از دقیق‌ترین حواشی بر کتاب «عروه‌الوثقی» متعلق به آیت‌الله میلانی است. همین دقت علمی باعث شده بود که برخی از بزرگان، بر اعلمیت ایشان تأکید و تصریح کنند. من در اینجا در مقام داوری نیستم، اما همین نکته، عظمت علمی ایشان را به‌خوبی نشان می‌دهد و برای اثبات جایگاه والای این مرجع بزرگ کافی است.